Over grenzen (Tallinn)

We lopen door Tallinn en staan stil bij één van de uitzichtpunten over de stad. Drie – voor ons – jonge mensen zitten op de muur en discussiëren over wat beter is: De EU of Rusland. De een verwijst naar de flats veel verderop. Russische flats. Saai van buiten, zegt ze. Warm van binnen. Ik kan het niet beoordelen. Wij logeren in een hotel nabij de haven. Daar is van Russische bouw niets te merken. Allemaal hoogbouw met veel windhinder. Het uitzicht over zee vanuit onze hotelkamer is adembenemend. Net als appartement Flevo 4 bij de veerhaven op Vlieland. De veerboten varen af en aan.

Voor mij was het gisteren een lastige avond. We zagen de herdenking op de Dam en vanochtend luisterden we nog naar de uitzending van Humberto daarover. Terecht zei Philip Freriks dat je ook vrolijk moet zijn en ‘moet’ genieten. Dat doen we volop. We worden ook op elke vierkante meter geconfronteerd met de geschiedenis van een verdeelde wereld. Waar is de grens met Rusland. Een jongen vertelt Poetin dat de grens van Rusland bij Wladiwostok ligt. De reactie van Poetin is dat er geen grens is van Rusland. Met andere woorden: Rusland is onbegrensd. (Kijk op NPO start van Moskou tot Maidan van Jelle Brandt Corstius, aflevering 4 vanaf minuut 37)

We luisteren dagelijks naar EU buitenland secretaris, de Estse Kaja Kallas die zeer duidelijk is over haar Russische buren, niet alleen in Trouw van 16 februari 2025:

We gaan kijken naar het monument voor de slachtoffers van Stalin en zijn opvolgers. 75000 mensen afgevoerd naar achter de Oeral tussen 1940 en 1991. Anders dan wij met de Duitsers hebben wij vrede gesloten na de jaren 40. Daar kon een schrammetje in 1974 niets aan veranderen. De Esten zijn bang voor de Russen en hebben een gigantisch monument gebouwd.

We gaan terug naar de stad. Het is prachtig weer met een koude noordenwind. Onverwacht lopen we tegen het monument in Tallinn aan dat herinnert aan dezelfde Baltic way die ik eerder beschreef in Vilnius. De Baltic was een vreedzame demonstratie tegen de Russen op 23 augustus 1989. Het is een veel minder open monument. Het is een steen. In Estland, in Tallinn anders dan in Narva, ligt de Russische onderdrukking nog zwaar op de maag.

Dat zien we ook bij de Russische ambassade in Tallinn, waar de protesten dagelijks zichtbaar zijn. Zie foto boven deze pagina.

5 mei 2025