Lazy Sunday (afternoon)

Vandaag hebben we rustdag. Het doorbreekt ons ritme dat we hebben opgebouwd. Zes uur op, naar de bergen kijken, ontbijten, tas inpakken en lopen. Zometeen gaan we met de jeep naar Pokhara hobbelen, ongeveer anderhalf uur.

Nu heb ik uitzicht op de rijstvelden en lagere bergen, zoals je dat van de plaatjes over rijstvelden kent. Achter me een wietboom.
Onze tocht verloopt voorspoedig. We lopen een nieuwe trek. De Mardi Himal. Het wordt steeds drukker en er is een grote behoefte aan capaciteit. China bouwt drie nieuw luchthavens in Nepal, onder andere in Pokhara. Wanneer er maar een paar Chinezen de Himalaya overkomen, is het ook hier snel vol. De oude trekking routes raken overvol.
Goed voor het land en de mensen. Economische groei. Honderd jaar geleden was Drenthe ook nog goeddeels heide. Ook deze groei kent natuurlijk zijn schaduw kanten. Dat geld op micro niveau ook voor de effecten van onze reis. We zien nu de gletsjer op de Mardi Himal. Is deze er over 50 jaar nog?

Mardi Himal

Treuren we nu? In het geheel niet!!! We genieten ontzettend van de natuur en de mensen die we zien. Hoe dingen worden gedaan en verbouwt. In Nederland verbaas ik me over hoe goedkoop de groente en de melk op de markt en in de supermarkt is.

Wanneer we als consument een faire prijs betalen, kunnen de boeren duurzaam produceren.
Hier is het boeren nog op een wijze die honderd jaar geleden bij ons gewoon was: heel kleinschalig en met ontzettend veel handwerk. Ik roep dan: “Er valt geen droog brood te verdienen.”

Mais hangt overal te drogen