A grain of wheat

A grain of wheat is de titel van een boek dat ik ooit voor de helft las. Ik kan geen boeken lezen. Een krantenartikel gaat goed, wanneer ik geïnteresseerd ben en een twitter bericht lukt ook wel. Maar een boek van A tot Z in één adem…. Dat is me niet vaak gelukt. Ook niet met dit boek.

Toch ben ik de titel van het boek nooit vergeten. Ooit was ik in Kenya en zag hoe mensen voor elke korrel graan ploeterden. Dat was de associatie die ik met me mee heb gedragen. Dat ploeteren voor elke korrel graan zag ik in 2019 ook in Nepal waar deze vrouw in de ochtend haar tarwe aan het dorsen en het wannen, het kaf van het koren scheiden, is.

Vrouw in Nepal in de buurt van Manang, november 2019

Vandaag heb ik mijn eigen tarwe, die ik deze zomer verbouwd heb en die ik van de muizen heb gered, gedorst. Ik heb de tarwe ietwat vroeger geoogst dan gewenst. Je wil de tarwe zolang mogelijk op het land laten staan, zodat het nog een beetje bij groeit en de tarwe goed droog is. Het middelste van een veld staat beschut en is als eerste rijp. Dat merk je omdat de muizen beginnen te knagen aan de aar. De aar valt om en de muizen eten de tarwe uit de aar. Ze zijn er dan druk mee, want overal in de tuin vind je kleine opslagplaatsen. Dan is het tijd om in actie te komen en de tarwe te oogsten. Wacht je nog een paar dagen langer, dan is je hele oogst vernield.

De geoogste tarwe heb ik te drogen gelegd en vandaag heb ik gewerkt om de tarwe van de aar los te maken. Daar heb je combines voor en allerlei andere apparatuur, modern en minder modern, zoals dorsvlegels.

Een wat oudere combine

Ik deed het dorsen met mijn voeten. De aren zaten in een kussensloop. Twee kussenslopen vol. Deze lagen op een kleed en vervolgens ging ik er op lopen. Het graan gaat uit de aar en het kaf vaak ook.

Dorsen van mijn graan.

Wat er over is gebleven is: een kussensloop met graan en kaf en een kussensloop met aren die nog een tweede ronde voetstappen over zich krijgen. De zak met graan is al zwaarder dan de zak met deels gedorste aren. Dus ik ben ruim over de helft.

Het resultaat: kaf en koren.

Soms raak je bij het overhevelen van sloop naar sloop een graankorrel kwijt. Die probeer ik fanatiek te redden van de ondergang, want elke grain of wheat is waardevol. Je moet alleen wel een beetje gek zijn om het zo te doen….

23 augustus 2021

Kardoen (2)

Kardoen met vlinder, bij en hommel op 4 augustus 2021
Kardoen op 4 augustus 2021
Daar gaat de vlinder naar elders op 4 augustus 2021

5 augustus 2021

Haute cuisine

Vrijdagavond aten we heilbot met aardappels en tuinbonen uit eigen tuin, met tomaatjes en spekjes van de Jumbo. Als toetje Optimel Yoghurt (0%) aangevuld met rode bessen uit de voortuin en een aardbei uit de achtertuin. Werkelijk waar, daar kan geen restaurant tegen op. De tuinbonen waren door met wie ik ben klaargemaakt met kleine tomaatjes, spekjes, blauwe kaas en boter. Die engel op je tong…. Waanzinnig!! En dan nog die heerlijke aardappels en het stukje vis, waar je u tegen zegt.

Gisteren gewandeld in het groene hart en de molenviergang van Aarlanderveen bekeken. Op weg naar huis ergens een heerlijke kop verse tomatensoep gegeten. Ik mocht kiezen tussen heldere tomatensoep of gebonden. Ik koos heldere en die was echt heerlijk. Goed gemaakt.

Terug uit Aarlanderveen was er een maaltijdsalade met ijsbersla, dille, bieslook en lente-ui, gekweekt in Schaarsbergen op door onszelf gehuurde grond. Van onze eigen slager een sjasliek gebakken in de koekenpan. Zomers lekker. Kon niet beter.

En vandaag was het weer raak. Eerst kreeg ik vanmiddag onder de tour venkelsoep met lente-ui. Niet te versmaden. Daarna opnieuw nieuwe aardappelen van eigen bodem met worteltjes en doperwten vanaf dezelfde grond. Een ouderwetse Hollandse gehaktbal, gekruid door iemand die ik al even ken. Het was weer geweldig.

En dan te bedenken dat er weer tuinbonen en een een spitskool in de koelkast liggen voor de komende dagen.

Morgen in de herkansing….

Het leven is goed en het eten nog gezond ook!!

4 juli 2021.

Zomers mooi in de tuin

Het is zomers mooi in de tuin. Alles groeit en bloeit met dit warme en vochtige weer.

Veel mooier wordt het niet….

4 juli 2021

Calvinist

Dit weer vind ik heerlijk. Zonovergoten, niet te warm, fris in de ochtend en avond. Ik geniet er ontzettend van. Vanochtend zat ik heerlijk achter in de tuin over het weer te lezen in het kader van mijn opleiding tot molenaar. Vandaag is het ook nog weer, waarbij de molen mooi rustig draait. Geen vuiltje aan de lucht en nog een beetje wind ook. Mooier wordt het niet.

En toch voel ik me schuldig: het is maandagochtend en heel Nederland is aan het werk. Mensen gaan in de nachtdienst, mensen zitten in de trein en auto of op kantoor. En ik? Ik geniet van het leven. Naast mij spelen de buren verstoppertje met hun hond en aan de andere kant wordt piano gespeeld. Ik lees de ingezonden brief in Trouw van de zonen van Jaap van Delden. Ik heb veel respect voor de mensen in de ziekenhuizen als Rijnstate, Bernhoven en het Elisabeth tweesteden ziekenhuis, waar ze knetterhard hebben gewerkt het afgelopen jaar. En ook bij de GGD´en waar ze testen en vaccineren. Zo’n brief is mooi. Jaap is blijkbaar ook een Trouw lezer en (dus) mogelijk ook een calvinist. Ik ken hem verder niet.

Trouw, 14 juni 2021

Wat kenmerkt een calvinist? Wikipedia geeft aan dat in het spraakgebruik met calvinisme een verzameling eigenschappen wordt bedoeld die typisch Nederlands zouden zijn, daaronder ingetogen gedrag, ingetogen in het uiten van emoties, niet te koop lopen met je successen, kapitaal hebben of bezittingen en daar weinig waarde aan hechten, starheid in principes, arbeidsethos en waarden als soberheid, zuinigheid en lijdzaamheid.

Ik herken me in een deel van die eigenschappen, met name waar het gaat om het arbeidsethos. Daar komt ook mijn schuldgevoel vandaan. Bij ons thuis was werk het leven. Alles stond in dienst van het werk. Zelfs de momenten dat je rust nam stond die rust in dienst van het werk. Niet om er rijk van te worden, maar om je gezin te onderhouden. Niet zoals Sywert van Lienden, maar als Jaap van Delden. Knetterhard doorwerken en zorgen dat het land gevaccineerd wordt. Ging mijn vader vanuit Ommen naar Zuid-Limburg op vakantie, dan keek hij, als bakker, in alle etalages van bakkerijen wat er aan patisserie lag. In Arnhem zette hij zijn auto stil bij Musis Sacrum om even bij bakker Petri in de Steenstraat op werkbezoek te gaan.

Wikipedia vervolgt: Hoewel Calvijn pleitte voor ‘maathouden’, had Calvijn wel degelijk oog voor vermaak en plezier. Ook schrijft Calvijn over ‘de wijn die het hart verheugt’ als een weldaad van God. Gelukkig doet onze druif het goed en mogelijk kunnen we in het najaar weer wijn maken.

Ook de tarwe in de tuin doet het goed. Ik denk dat we dit jaar voor het eerst een broodje van eigen bodem gaan maken.

Want als echte calvinist, geniet ik er niet alleen van. Ik moet er ook wat mee doen.

14 juni 2021

Tussen voorjaar en zomer

Vannacht 20 mm regen bij ons achter in de regenmeter. De dag ervoor ook al zoveel. De afvoer van de dakgoot kan het niet meer aan. Deze week fietste ik met 25 graden en zon een eind langs de dijk bij Zevenaar. Ik moest wachten op de APK en de beurt voor de auto. Wat een verschil. Het weer is apart dit jaar. Veel regen, het is koud geweest, maar er waren ook warme dagen. Het grondwaterpeil in de Achterhoek is weer op orde. Gelukkig.

Vandaag in Trouw het verhaal gelezen van de moeder en de zus van Micheal P., de man die Anne Faber op een vreselijke manier heeft vermoord in 2017. Het meisje dat dagen werd vermist. Iedereen is slachtoffer van deze dader. Anne in de eerste plaats, haar ouders en broers en zussen maar ook de moeder en de zus van de dader. Ik vond het een aangrijpend verhaal van mensen die niets gedaan hebben, maar wiens leven verwoest is door een familielid die nu in de gevangenis zit en ter beschikking is gesteld van de regering. Net geen levenslang. Het artikel in Trouw bracht voor mij een nieuwe groep slachtoffers aan het licht: de familie van de dader. Ik heb de neiging hen niet te geloven, maar ik doe het wel. Het is een eerlijk verhaal in Trouw. Indrukwekkend vond ik dat ze niet door onderzoekende instanties als de Onderzoeksraad voor de veiligheid zijn gehoord. Zij zijn bij uitstek ervaringsdeskundige. Hoe kun je zo’n ramp voorkomen? Ook indrukwekkend hoe ze in hun leven dagelijks worden geconfronteerd met wat hun zoon en broer heeft gedaan. Nog indrukwekkender vond ik dat ze contact met hem blijven onderhouden. Het doet me denken aan de gebroeders Anker, die als advocaat vaak zaken daden deden voor levenslang gestraften. Mensen blijven mensen, hoe verschrikkelijk ze soms ook zijn.

Van een heel andere orde tijdens deze wisseling van de seizoenen is de onrust over de deal van Sywert van der Lienden met het ministerie van VWS over de mondkapjes van vorig jaar april. Heel hartelijk heb ik gelachen om het vliegtuigje op de dag van het debat in de Tweede Kamer over de mondkapjes met de sleep: €9.000.000: Bedankt, Sywert. Morgen zit hij in Buitenhof. Hij kan twee dingen doen: Hij kan zich verdedigen en toegeven dat hij een foute inschatting heeft gemaakt en daarvoor zijn verontschuldigingen aanbieden. Hij kan ook zeggen dat hij oerstom is geweest, zijn excuses grootmoedig aanbieden, zich terugtrekken uit het publieke leven en het geld terugbetalen aan het ministerie. Ik hoop op het laatste. Ik vrees het eerste. We gaan het zien.

Ook vandaag hadden we klusdag van de tuin. Twee keer per jaar de centrale rommel opruimen, een beetje clubgevoel creëren en lekker bezig zijn in de buitenlucht. We doen onze gereedschapskist open en zien dat een solitaire wesp is bezig geweest een nest te maken (zie foto boven). Hij heeft een prachtige villa voor zichzelf gemaakt. Een prachtig stukje natuur. Ik heb hem wel verwijderd, want ik heb geen zin om door hem/haar gestoken te worden.

Verder zag ik deze week achter ons huis de eerste aardbeien gevormd uit de bloemen, een gigantische hoeveelheid druiven aan onze druivenboom en in de tuin de tarwe die vrucht heeft gevormd. Prachtig.

Muziek tijdens het schrijven: van The Cranberries het album No need to argue met onder andere Dreaming my dream. Zo zonde dat de zangeres Dolores O’Riordan een paar jaar geleden is overleden.

5 juni 2021

Een jaar verder…

Precies een jaar geleden ging Nederland in de zogenaamde “intelligente lockdown”. Scholen dicht, ik schreef mijn eerste blog over corona en de luchten waren blauw. Vandaag hebben we maartse buien. Van die dikke knotsen, waar je in een mum van tijd kletsnat van wordt. Je kunt onder een boom gaan staan, want vijf minuten later schijnt de zon weer. Het dondert af en toe, maar je weet het wordt voorjaar! De ronde van Vlaanderen komt eraan. De tuin kan gespit.

Zo gaat het ook met de corona crisis. Vandaag dondert het, stormt het weer eens: Astra Zenica kan nu wel leveren, maar het het vaccin wordt niet 100 procent veilig bevonden. Wat is het risico. Wat is de afweging? Meer mensen op de IC en meer mensen besmet met het virus of meer mensen met trombose ernstig ziek van het vaccin. Niemand kan die afweging zelf maken. Het is als in een casino, waar je op rood of op groen kan inzetten, op even of oneven.

Maar je weet het gaat voorbij. Wanneer ik die prik heb, ga ik op vakantie. Dan kan ik mijn voucher van DFDS Seaways cashen. Ik wil lopen in Schotland. En ik wil weer naar een concert of naar het theater. Weer leuke dingen doen met mijn naasten. Gewoon ff lekker knuffelen, zou die ene bewoner uit het Big Brother huis zeggen.

Vandaag is mijn zus jarig. We deden een zoom meeting. Ik kreeg vijf euro van haar per giro en ik kocht twee lekkere gebakjes van patisserie Christiaan. Met wie ik ben zat tot een uur of twee op het stembureau. Ook geen sinecure. Volgens mij wordt het voorjaar en zomer.

En die prik? Die krijg ik toch wel. In deze tijd waar alles direct en dadelijk moet, komt het op een paar weken niet aan.

15 maart 2021

Het begin is er….

Nog geen week geleden lag er nog een dikke laag sneeuw. Alles was bedekt en het zag er maagdelijk wit uit. Nu vandaag is het groen en zwart. De vogels fluiten. De lente is in aantocht. Het kan natuurlijk nog wel weer gaan vriezen, maar min tien verwacht niemand meer.

Als proef heb ik twee kruiwagens met compost geoogst. Zo mag je dat wel noemen, vind ik. Je gooit het loof en andere zaken op een bult, spit het een keer om en twee jaar later heb je mooie zwarte grond. Stof zijt gij en tot stof…. etc.

Komend weekend maar eens aan de slag. Het wordt 17 graden, dus dan kan het luie zweet er weer uit.

17 februari 2021

16 juli 2020 – voor een weeshuis bonen

Rechts
Links
Achter

Achter bloeien de bonen (foto) en de paprika. Wanneer aan al die bloemetjes bonen komen, hebben we voor een weeshuis bonen. Je weet niet hoeveel je moet zetten soms. We hebben twee courgette planten van een collega tuinder. Echt: courgette in de soep, door de rijst, bij de pasta, gebakken. We worden een courgette. Sla gaat ook goed. Bieten, uien en witlof (vooraan rechts) ook. Maar de aardappels en de tarwe zijn een drama. De muizen eten weer lekker van de tarwe. Een enkeling laat het leven daar door in een val te lopen.

Wat mooi is, is de artisjok. Op de foto boven zie je een uitgebloeide, net in de bloei staande en een nog komende bloem.

16 juli 2020