Coronacrisis (8) – je moet toch een doel hebben…

Het vroor vannacht. Bij ons achter op de aardbeienbak is de vorst nog goed te zien. Zou het virus door de vorst niet bevriezen? Natuurlijk niet, want het overleeft binnen mensen. Vandaag wordt bekend dat 6 april de “intelligente lockdown” (wie heeft die kreet verzonnen) wordt verlengd. De drie weken worden zes weken, als het geen acht weken worden. Dat laatste weten we pas over drie weken.

In Wuhan zijn ze langzamerhand weer aan het opstarten. Daar heeft het minstens drie maanden geduurd. Voor ons betekent dat we pas half juni weer normaal aan de slag kunnen. Schooljaar voorbij. Dus de echte herstart van de economie etc. is pas eind augustus / begin september. Een verloren jaar. Op 31 december schreef ik in mijn blog over de kerstgedachte: “2020 wordt een mooi jaar…”

Ik gebruik mijn tijd om mijn treinbaan op te bouwen. Gisteren een paar uur bezig geweest met een paar kleine verbeteringen, zoals het plaatsen van een overweg en het een tikkie veranderen van een bocht.

Via LinkedIn kwam ik een artikel tegen uit het Nieuwsblad van het Noorden, waarin een oud – collega wordt geïnterviewd. Ik heb veel respect voor iedereen in de ziekenhuizen. Raar is het, dat ik daar nu geen deel meer van uit maak. Als bureaucraat heb ik daar nu ook niets te zoeken. Gewerkt moet er worden. En er wordt hard gewerkt!

Vandaag ga ik naar de tuin. Het laatste stukje spitten. Mooi weer. Ik ben met pensioen. Volgens André Kuipers is les 4 van het leven in quarantaine dat je af en toe de natuur moet zien.

Kijktip: “Beau blijft binnen…” Over haren knippen, het domino spel in relatie tot corona en andere ongein.

31 maart 2020