Miezer

Het was een grijze dag vandaag. De hele dag miezerde het. Ik begon mijn dag met de krant en las de recensie van het concert van The Cure in de ZiggoDome. Dat kan er ook nog wel bij , dacht ik. Ik was daar niet! Ergens vandaag maar hun muziek draaien. Alles in mineur, maar zo mooi. Vier sterren in Trouw.

Ik moest naar de kapper. Natuurlijk vraagt de kapster (+/- 25): wat gaat u doen vandaag? Ik heb een belangrijk verhaal opgehangen over een klusje dat ik moet doen voor de volkstuinvereniging. Na nog wat boodschappen, ben ik naar boven gegaan naar mijn treinwalhalla. Daar was het mooi weer voor. Eindeloos pielen met treintjes, die op de juiste plaats op het perron moeten rijden. Verstoringen in de dienstregeling, waar de NS geen idee van heeft. De hele treinenloop aan gort. Mooie hobby is dat. Vooral op zo’n dag.

Tegen het donker luisterde ik naar The Cure. Het album Seventeen Seconds heb ik vaak gedraaid: op zaterdagavond met een biertje erbij, soms met de koptelefoon op, lekker hard. Het miezert dan in je hoofd. Alles in mineur, maar zo mooi.

Op de tafel ligt al een paar weken een artikel van Roek Lips. Via LinkedIn werd ik hierop gewezen. Het is een interview met Dirk de Wachter. Dirk is psychiater en heeft kanker. Hij vertelt over het leven en hoe dat (soms) gaat. Over nabijheid: als de mens bestaat in de blik van de ander, dan geldt dat ook voor ons. Het menselijk contact is belangrijker dan de dood of overwint het. En over wetenschap en de kennis over het brein: naarmate we meer weten, beseffen we dat het nog ingewikkelder is dan we ooit dachten.

Tor overmaat van ramp was met wie ik ben voor het eerst sinds jaren ook nog eens ziek. Nadat ze uit bed kwam, lag ze op de bank. Een mooie dag om grieperig te zijn. Ik kookte hutspot, bakte fijne worst en draaide nog steeds The Cure. Het laatste nummer voor het eten was hun Lovesong: I will always love you….

Kats in mineur, maar zo mooi. Mooier wordt het niet.

28 november 2022

Tussen voorjaar en zomer

Vannacht 20 mm regen bij ons achter in de regenmeter. De dag ervoor ook al zoveel. De afvoer van de dakgoot kan het niet meer aan. Deze week fietste ik met 25 graden en zon een eind langs de dijk bij Zevenaar. Ik moest wachten op de APK en de beurt voor de auto. Wat een verschil. Het weer is apart dit jaar. Veel regen, het is koud geweest, maar er waren ook warme dagen. Het grondwaterpeil in de Achterhoek is weer op orde. Gelukkig.

Vandaag in Trouw het verhaal gelezen van de moeder en de zus van Micheal P., de man die Anne Faber op een vreselijke manier heeft vermoord in 2017. Het meisje dat dagen werd vermist. Iedereen is slachtoffer van deze dader. Anne in de eerste plaats, haar ouders en broers en zussen maar ook de moeder en de zus van de dader. Ik vond het een aangrijpend verhaal van mensen die niets gedaan hebben, maar wiens leven verwoest is door een familielid die nu in de gevangenis zit en ter beschikking is gesteld van de regering. Net geen levenslang. Het artikel in Trouw bracht voor mij een nieuwe groep slachtoffers aan het licht: de familie van de dader. Ik heb de neiging hen niet te geloven, maar ik doe het wel. Het is een eerlijk verhaal in Trouw. Indrukwekkend vond ik dat ze niet door onderzoekende instanties als de Onderzoeksraad voor de veiligheid zijn gehoord. Zij zijn bij uitstek ervaringsdeskundige. Hoe kun je zo’n ramp voorkomen? Ook indrukwekkend hoe ze in hun leven dagelijks worden geconfronteerd met wat hun zoon en broer heeft gedaan. Nog indrukwekkender vond ik dat ze contact met hem blijven onderhouden. Het doet me denken aan de gebroeders Anker, die als advocaat vaak zaken daden deden voor levenslang gestraften. Mensen blijven mensen, hoe verschrikkelijk ze soms ook zijn.

Van een heel andere orde tijdens deze wisseling van de seizoenen is de onrust over de deal van Sywert van der Lienden met het ministerie van VWS over de mondkapjes van vorig jaar april. Heel hartelijk heb ik gelachen om het vliegtuigje op de dag van het debat in de Tweede Kamer over de mondkapjes met de sleep: €9.000.000: Bedankt, Sywert. Morgen zit hij in Buitenhof. Hij kan twee dingen doen: Hij kan zich verdedigen en toegeven dat hij een foute inschatting heeft gemaakt en daarvoor zijn verontschuldigingen aanbieden. Hij kan ook zeggen dat hij oerstom is geweest, zijn excuses grootmoedig aanbieden, zich terugtrekken uit het publieke leven en het geld terugbetalen aan het ministerie. Ik hoop op het laatste. Ik vrees het eerste. We gaan het zien.

Ook vandaag hadden we klusdag van de tuin. Twee keer per jaar de centrale rommel opruimen, een beetje clubgevoel creëren en lekker bezig zijn in de buitenlucht. We doen onze gereedschapskist open en zien dat een solitaire wesp is bezig geweest een nest te maken (zie foto boven). Hij heeft een prachtige villa voor zichzelf gemaakt. Een prachtig stukje natuur. Ik heb hem wel verwijderd, want ik heb geen zin om door hem/haar gestoken te worden.

Verder zag ik deze week achter ons huis de eerste aardbeien gevormd uit de bloemen, een gigantische hoeveelheid druiven aan onze druivenboom en in de tuin de tarwe die vrucht heeft gevormd. Prachtig.

Muziek tijdens het schrijven: van The Cranberries het album No need to argue met onder andere Dreaming my dream. Zo zonde dat de zangeres Dolores O’Riordan een paar jaar geleden is overleden.

5 juni 2021

Koud

Vorig jaar maakte ik op 7 april deze foto:

7 april 2020

Vanavond maakte ik deze foto:

15 april 2021

Het was koud deze week. De krenten in Limburg gingen gisteren bloeien en komende dagen is de Veluwe ook aan de beurt. Een dikke week later dan vorig jaar.

15 april 2021

Voorjaar

Mooi voorjaarsweer….

Hoogste molen van Nederland op Ubachsberg.
Een appelboom op de grens van Nederland en België tussen Slenaken en Noorbeek.
Vakwerk.
Met wie ik ben….
Het Gulpdal
Van Slenaken richting Gulpen.
De Geul bij Mechelen.
Molen te Gronsveld gebouwd in de 17de eeuw.

12, 13, en 15 april 2020.

Verwarrende weken…

Verkiezingen gehad, stemmen geteld, uitslagen bekend… Wat doet corona. De cijfers gaan niet omlaag. Maar we moeten het anders duiden. Binnenkort zal ik gevaccineerd worden met het Astra Zenica vaccin.

Vanavond voor het eerst naar “Matthijs Gaat Door” gekeken. Ik ben een beetje klaar met die talkshows en ik was ook klaar met “De Wereld Draait Door”. Al die mensen die hun boek of plaat komen pluggen of ergens een commercieel slaatje uit willen slaan. Ik moest iets overwinnen om naar Matthijs gaat door te kijken.

Renate van der Bas, TV recensent in Trouw en anderen, hebben me overgehaald. Vanavond van A tot Z genoten. Ik had angst voor een zwangere vrouw die tussen twee podium delen kon vallen, maar gelukkig gebeurde het niet. Marlijn Weerdenburg zong prachtig. Stef Bos en al die anderen ook. Die bassist die was echt fenomenaal en Marjan Berk zou je zo willen zoenen. Mijn humeur is verbeterd.

Want het zijn verwarrende weken. De winter is voorbij. Het voorjaar komt, is begonnen. Nog koud en we willen de tuin vol zetten. Ik kan niet wachten, terwijl ik weet dat zolang de ijsheiligen nog niet weg zijn er niets kan bloeien, zonder dat het kapot kan gaan. Corona lijken we onder controle te krijgen, maar zo ver is het nog niet.

En ondertussen is voor het eerst sinds jaren mijn geboortestad op het NOS Journaal. Op de plaats waar ik Sinterklaas en Zwarte Piet zag binnenkomen duidde verslaggever Youssef Abjij het nieuws in het journaal. Ontevreden boeren. Ooit stond ik daar met en standje voor “Ommen binnenstad autovrij…” Vele jaren later is het zover. Ook toen vonden de boeren dat maar niks. Ingewikkeld vind ik het. Dat mensen van mijn afkomst, die eerst CDA stemden en nu op de BBB hebben gestemd. Daar begrijp daar niks van. Ik woon nu in een middelgrote stad. Dat zal het wel zijn.

Maar goed, het voorjaar komt eraan, het vaccin gaat werken en ondertussen zag ik de rabarberplant alweer boven de grond komen. Ik was hem kwijt, maar hij laat zich niet stuiten.

Je kunt wachten op de asperges…

Anouk speelt, terwijl ik dit schrijf, op de achtergrond “Hotel New York”. Prachtig!

20 maart 2021

Een jaar verder…

Precies een jaar geleden ging Nederland in de zogenaamde “intelligente lockdown”. Scholen dicht, ik schreef mijn eerste blog over corona en de luchten waren blauw. Vandaag hebben we maartse buien. Van die dikke knotsen, waar je in een mum van tijd kletsnat van wordt. Je kunt onder een boom gaan staan, want vijf minuten later schijnt de zon weer. Het dondert af en toe, maar je weet het wordt voorjaar! De ronde van Vlaanderen komt eraan. De tuin kan gespit.

Zo gaat het ook met de corona crisis. Vandaag dondert het, stormt het weer eens: Astra Zenica kan nu wel leveren, maar het het vaccin wordt niet 100 procent veilig bevonden. Wat is het risico. Wat is de afweging? Meer mensen op de IC en meer mensen besmet met het virus of meer mensen met trombose ernstig ziek van het vaccin. Niemand kan die afweging zelf maken. Het is als in een casino, waar je op rood of op groen kan inzetten, op even of oneven.

Maar je weet het gaat voorbij. Wanneer ik die prik heb, ga ik op vakantie. Dan kan ik mijn voucher van DFDS Seaways cashen. Ik wil lopen in Schotland. En ik wil weer naar een concert of naar het theater. Weer leuke dingen doen met mijn naasten. Gewoon ff lekker knuffelen, zou die ene bewoner uit het Big Brother huis zeggen.

Vandaag is mijn zus jarig. We deden een zoom meeting. Ik kreeg vijf euro van haar per giro en ik kocht twee lekkere gebakjes van patisserie Christiaan. Met wie ik ben zat tot een uur of twee op het stembureau. Ook geen sinecure. Volgens mij wordt het voorjaar en zomer.

En die prik? Die krijg ik toch wel. In deze tijd waar alles direct en dadelijk moet, komt het op een paar weken niet aan.

15 maart 2021