Vandaag zou de ronde van Vlaanderen gereden worden. Zelfs in de tweede wereldoorlog werd deze klassieker in het wielrennen verreden. Een paar keer was ik toeschouwer in Brugge, op de Koppenberg en de laatste keer op de Paterberg. Bovenstaande foto is aan de Paddestraat bij Zottegem. Het Belgische volk gaat los. Het is als de Elfstedentocht bij ons. Helaas wordt die de komende jaren alleen verreden, wanneer het drie weken 10 graden heeft gevroren.
Volgende week is Parijs-Roubaix. Het plan was om daar naartoe te gaan en de Moulin de Vertain te bezichtigen. Ook dat gaat niet door. We blijven thuis met pasen. Die molen is een bijzondere molen. Hij wordt als voorbeeld ieder jaar genoemd in de opleiding tot molenaar en ligt aan kasseistrook 8. Een mooi plek om het een met het ander te combineren. Daar hou ik van.
Toch heb ik het gevoel dat ik in een soort horror film zit. Je ziet de vijand niet. Het hele openbare leven ligt plat. Je mag zelfs niet meer met z’n allen de natuur in. Nu deed ik dat toch al niet, want ik mijdt graag drukke plaatsen, wanneer ik aan het recreëren ben. Maar het voelt niet goed. Op de NOS wordt opgeroepen om een foto voor het raam van je keuken te maken als tastbare herinnering aan deze crisis. We kunnen niet naar de kapper. Het is klein leed. Eigenlijk geen leed te noemen.
Anders dan in het vluchtelingen kamp op Lesbos, waar een dikke 20.000 mensen speelbal zijn van de wereldpolitiek. Waar iemand als Assad, verantwoordelijk voor die crisis, nog steeds aanzien heeft bij mensen als Poetin c.q. in de lucht wordt gehouden door mensen als Trump. “Amarica First” toch…
Vandaag zaaien in de moestuin. Het is ongelijk verdeeld in de wereld.
5 april 2020