Het is stil op straat… Dat was het altijd, wanneer Mies Bouwman “Een van de Acht” presenteerde of als Nederland voetbalde tegen Duitsland. Nu is het stil op straat onderweg naar de markt voor het avondeten. Want op vrijdag eten we vis. Mijn eigen viskraam is er niet. Waarom weet ik niet. De andere kramen hebben ieder hun eigen voorzorgsmaatregelen genomen. Er zit een handhaver te kijken met één voet op de grond en de andere op de trapper van zijn fiets… Iedereen houdt afstand van elkaar.
De vis is in prijs verlaagd. Dat moet de visboer merken in zijn portemonnee. Ik zit in de zon op een vensterbank met iemand te praten. Zij zit in de deuropening. Ook hier is het stil op straat. Het is raar. Tot 1 september kan ze niet naar haar werk. Gelukkig thuis zat te doen!
Met de molenaar overleg gehad. De molen is open. Het verkochte meel behoort tot de voedselketen. We kunnen ook draaien. Zonder publiek op de stelling. Misschien is het wel mooi voor de mensen in de stad, wanneer de molen draait. Ik voel er vandaag niet veel voor. Om mij heen zijn de scholen dicht en dan zou ik mijn praktijkopleiding wel door laten gaan. Nou ja, met z’n tweeën op de stelling, kan dat kwaad?
Ik zie een bericht van iemand, redelijk nabij, die op een IC werkt. Keihard knallen daar. Dat wil je niet. Voorkomen dat het erger wordt, is onze taak.
Vanmiddag heb ik de klus gedaan die ik woensdag wilde doen. In mijn eigen auto, met mijn eigen virussen en muziek mee. Niemand gezien. De molen in Ommen draaide. Nog een foto gemaakt van de spoorlijn Ommen – Zwolle.
27 maart 2020