Ik herinner me als kind nog goed wanneer brood en wijn gedeeld werd in de kerk waar wij bij hoorden. Mijn ouders kleedden zich anders. Mijn vader deed het zwarte pak aan. De sfeer was anders dan op andere zondagen. Rustiger. En ’s middags hoefden we niet naar de kerk. Want daar hadden we toch niks aan. Heerlijk vond ik dat.
Toen ik wat ouder was. zocht ik zelf plaatsen op waar brood en wijn gedeeld werd. Ik vond het altijd een mooi ritueel om aan het einde van de dienst brood en wijn te delen. De liederen die dan werden gezongen en gespeeld spraken me aan. De woorden over de bevrijding uit de slavernij en de verzoening tussen mensen ook. Verbinding met anderen, daar ging het om. Hoe klein ook.
Vorige week dinsdag heb ik mijn tarwe, die ik in oktober 2022 gezaaid heb en in augustus 2023 geoogst, gedorst. Op een oude manier. Met het graan uit in 2021 heb ik brood gebakken: Een gewoon fijn volkoren en een brood met walnoten en vijgen. Met een beetje brie smaakt het heerlijk. We hadden oogstdag van de volkstuin waar de tarwe heeft gestaan en daar heb ik het brood gedeeld. Heerlijk om te doen. Om het brood terug te brengen naar de plaats waar het is gegroeid. Een kortere cirkel kun je niet maken.
Deze week was het de beurt aan de druiven achter het huis. Maandag eerst een deel geplukt en sap van gemaakt. We hadden een geweldige oogst. Soms zijn er wespen, soms zijn er merels, soms zitten de druiven onder de schimmels. Maar dit jaar was het heel goed. Mooi blad, mooie dikke druiven. We hebben er weleens wijn van gemaakt, maar dat is toch meer niveau chateau migraine. Nu hebben we van meer dan 30 kilo druiven meer dan 20 liter sap gemaakt. Het sap hebben we gedeeld met buren, familie en vrienden of geven we weg als cadeau.
En natuurlijk houden we een (groot) deel zelf. Zo ben ik dan ook wel weer.
13 september 2023