Klimaatpolitiek

Vandaag is het klimaatrapport van het IPCC verschenen. Een belangwekkend en gezaghebbend rapport over de stand van het klimaat. Op Twitter wijdde Gerrit Hiemstra aandacht aan de belangrijkste conclusies en Mathijs Bouman gaf inzicht in de plaats van Nederland in de internationale context.

Premier Rutte reageerde op de radio door te zeggen dat het huidige kabinet al veel doet en ook het toekomstige kabinet dit zal gaan doen. En ook onze staatssecretaris voor het klimaat, die in 2019 nog sprak over klimaatdrammers, vindt dat eerst de rest van Europa Nederland moet volgen. Zo lezen we op de site van de Telegraaf, vandaag.

Ik at vandaag sperziebonen en aardappels uit eigen moestuin en een slavink van de keurslager. Ik ben geen vegetariër. Eigenlijk mag ik dan niks over het milieu zeggen. Ik ben ook een notoire overtreder van de 100 km/uur grens op de vierbaansweg. Het is verschrikkelijk. Ik heb jaren gewerkt en nu ik net met pensioen ben, wil ik eigenlijk ook eens naar een Grieks eiland, wanneer de branden geblust zijn, of naar het Plein van de hemelse vrede in Peking. Daar kan ik dan misschien nog met de trein komen. Maar niet op Tilos, dat Griekse eiland. En als ik mijn kleinkind morgen wil ophalen, neem ik toch echt de auto in plaats van de trein in de richting van de Achterhoek. “Verbeter de wereld begin bij jezelf”, was vroeger het credo. Op mijn 38ste haalde ik pas mijn rijbewijs en ik liet me altijd door familie met de auto naar de trein brengen, wanneer ik met vrouw en drie kinderen weer op pad ging. Later heb ik een tijd gehad dat ik zei: Ik heb al zoveel voor het milieu gedaan, nu ga ik met de auto.

En dan verschijnt vandaag het IPCC rapport. Stil is het op het kantoor bij Maxime Verhagen (CDA) van Bouwend Nederland en op het kantoor van Elisabeth Post (VVD), “onafhankelijk” voorzitter van Transport en Logistiek Nederland. Wanneer je bij de kapper zit en je wordt geschoren moet je stil zitten. Zij worden wakker wanneer er maatregelen komen die leiden tot verandering in de economie. De lobby wordt voorbereid op de nieuwe kabinetsformatie om het beleid zodanig bij te sturen dat de leden van hun organisaties er zo min mogelijk last van hebben.

Ik heb vanavond nog even een stukje terug gekeken van zomergast Roxane van Iperen. Zij laat een mooi filmpje zien hoe het werkt in de lobby van de voedselketen en de hoogte van de suikers. Van het aanpakken van de structuur naar het aanpassen van individueel gedrag. De lobby bewerkstelligt dat de doelstellingen van de grote bedrijven, winst maken, in stand blijft en de mensen kiezen voor een ongezonde leefstijl. De mensen krijgen de schuld. Zij zegt: Natuurlijk moet je doen als individu, wat goed is voor je gezondheid (en het milieu, GH), maar we moeten onze pijlen richten op de structuren die de ellende in stand houden. Die lobby’s, die niet willen veranderen.

De eerste reactie van onze minister-president is niet hoopgevend. Het huidige kabinet doet al zoveel: Lelystad open maken, de KLM met miljarden steunen, Amelisweerd verbreden etc. De lobby gaat de komende tijd aan het werk en gaat de vertragingsmodus ten aanzien van het milieu versterken.

Het wordt tijd voor nieuwe verkiezingen… Of toch niet Frans Weisglas?

9 augustus 2021

De koning en de onderkoning

Tijdje niet geschreven. Niet dat ik geen inspiratie had. Integendeel. 4 en 5 mei zijn voor mij lastige dagen. Er valt zoveel te lezen en te benadrukken. Ontelbare meningen heb ik gehoord. Behalve die van Abdelkader Benali. Zijn boek heb ik (nog) niet gekocht. Ik vond Roxanne van Iperen inspirerend en Andre van Duin fantastisch. De gewone man, om wie ik schaterend heb gelachen samen met mijn moeder op zaterdag rond het middaguur tijdens de Dikvoormekaarshow. En ook nu nog, wanneer ik hem op TV tegenkom, geniet ik van hem.

Verder valt er veel te zeggen over de formatie. Op Twitter heb ik tweets met #stopRutte ondersteund. Ik vind ook dat hij moet stoppen. Het is alsof hij in z’n nakie rondloopt en denkt dat hij de kleren van de keizer aan heeft. Mijn partij gaat, denk ik, met hem regeren. Stoppen op je hoogtepunt is een kunst. Dat geldt ook voor Arjen Robben, ondanks de prachtige foto afgelopen zondag, toen hij op de fiets naar huis ging.

Robben onderweg naar huis na Groningen Emmen op 9 mei 2021

De kunst van stoppen op je hoogtepunt verstaat Tjeenk Willink. Vanmiddag sprak hij, naar eigen zeggen, zijn laatste woorden als onderkoning van Nederland. Ze staan nog niet op internet, maar morgen denk ik wel. Ik zal ze dan hier vermelden. Indrukwekkend dat deze man het land moet vlot trekken. Klik hier voor zijn tekst.

Inspiratie is ongrijpbaar. Ik was gegrepen door de foto van Tjeenk, die het Binnenhof verlaat en de foto hieronder. Op dezelfde dag, binnen een paar uur van elkaar. Kijk ernaar en denk na over de vraag waar het om gaat. De koning en de onderkoning van Nederland.

Maxima wordt 50 en viert dit in Carre op anderhalve meter, hoop ik, in coronatijd.

12 mei 2021

(Foto boven: Tjeenk Willink verlaat het Binnenhof, na debat over de formatie van Rutte 4)

Koud

Vorig jaar maakte ik op 7 april deze foto:

7 april 2020

Vanavond maakte ik deze foto:

15 april 2021

Het was koud deze week. De krenten in Limburg gingen gisteren bloeien en komende dagen is de Veluwe ook aan de beurt. Een dikke week later dan vorig jaar.

15 april 2021

Zorg en verzekeringen…

Meer centrale regie in de zorg. De marktwerking is te ver doorgeschoten. Dit stelt Hugo de Jonge in Trouw van vandaag. We moeten meer samenwerken in de zorg, meer doen aan preventie en voorlichting. Er is genoeg te doen…

We hebben een coronacrisis en wat me tot nu toe opvalt in deze crisis is dat het in de Torens van de zorgverzekeraars in Eindhoven, Rotterdam, Amsterdam en Enschede (VGZ, Achmea, DSW, Menzis, etc.) ijzig stil is. Ze hebben een keur aan mensen rondlopen van boekhouders tot verzekeringsartsen en van incassomedewerkers tot onderhandelaars. Maar tijdens deze coronacrisis heb ik de verzekeraars niet gehoord of gezien. Ja, er was weer een campagne om van de een naar de ander te gaan in december. Dat helpt zogenaamd. Maar verder: ijzig stil.

Er valt ook niet zoveel voor ze te doen. Immers ze hebben productieafspraken met de zorgaanbieders gemaakt. Door corona kunnen deze afspraken volledig in de prullenbak. Ze kunnen geen afspraken maken voor het nieuwe jaar, want door corona is er geen enkel zicht op een normaal werkende zorgorganisatie. Waar de zorgaanbieders volledig flexibel moeten zijn, zijn zorgverzekeraars dat in zijn geheel niet.

We hebben zorgverzekeraars voor de geldstromen. Ik ga naar de dokter en ik betaal premie aan de zorgverzekeraar. Hoe het geld van de een naar de ander stroomt is voor de leek totaal niet transparant. Dat de aanbieder (de dokter, etc.) een afspraak heeft met een paar zorgverzekeraars. Dat de aanbieder een factuur stuurt en dat die factuur gebruikt wordt ter dekking van die afspraak tussen de dokter en de verzekeraar. Dat de dekking iets geheel anders is dan de werkelijke zorgkosten, is voor de leek niet te volgen. Er is een heel circus ontstaan bij zowel de aanbieders als de verzekeraars om jaarlijks die afspraken te maken en te monitoren. Dat circus kost handen vol geld. De uitvoerders van dat circus verdienen vaak een hoger salaris dan de gemiddelde verpleegkundige. Over die afspraken niets in bovenstaand plaatje.

Wanneer in de Tweede Kamer over het zorgstelsel wordt gesproken, en dat gebeurt ieder jaar bij de bespreking van de begroting van het ministerie van VWS in de Tweede Kamer, gaat het zelden over de zorg zelf. Het gaat bijna altijd over de geldstromen tussen premiebetalers, zorgverzekeraars en aanbieders. Over inkomenspolitiek, over premieverdeling tussen hoog- en laagverdieners. Over wat wel en niet in de basisverzekering valt. Met pakketverkleining wordt immers de zorg goedkoper, denkt men. Je kunt ook redeneren dat de zorg duurder is geworden door de pil uit het basispakket te halen.

Ik pleit ervoor om heel zorgvuldig naar de taak en functie van de zorgverzekeraars te kijken. Dat kan een boel geld opleveren. In de Torens, ver van de realiteit, is hun bijdrage aan de zorg niet te meten (zo klein).

22 februari 2021

Sneeuw

Dagen lang is het aangekondigd en dan is het er in de nacht en de volgende morgen is het letterlijk binnen de kortste keren als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat is dat toch, die hang naar sneeuw. Is het dat we op dergelijke momenten voelen dat het klimaat in ons kikkerlandje toch een graadje warmer is geworden. Dat de luchtstromingen niet meer zijn als ze waren. Geen blokkades meer van hoge druk boven Scandinavië die voor drie weken vorst zorgen. Is het onze hang naar pittoreske plaatjes van de meesterschilders uit de 17de eeuw? Zelf denk ik op zulke dagen terug aan de tijd tussen sinterklaas en kerst, toen ik kind was. Het sneeuwde dan weleens flink. Van die herfstbuien met wind, waar dan geen water uit kwam maar sneeuw.. Het was namelijk net een tikkie kouder dan nu in december.

Zonet een rondje gelopen. De hele wereld loopt met sledes en skibroeken en weet ik al niet wat. De familie app ontploft met mooie plaatjes van de mensen met wie ik ben. Vroeg op, want om twaalf uur is de sneeuw verdwenen. Glijden van een heuveltje, de eerste sneeuwbal in de hand, een sneeuwpop met een wortel in zijn hoofd en een muts op zijn kop.

Ik constateer dat het niet meer stil is. Wanneer het sneeuwt is het geluid anders. De akoestiek van de natuur is weldadig als het echt gesneeuwd heeft. Het leek al wat regenachtig.

Gelukkig komt de zon erdoor nu ik dit stukkie zit te tikken.

17 januari 2021

Gert’s kerstgedachte – 2

Een raar jaar en dan komt er uiteindelijk toch nog een deal. We wisten he dat die moest komen, deadline na deadline. Johnson kan in zijn overwinningsspeech roepen: “Brexit is done”. We kunnen eigenlijk niet goed omgaan met twijfel en onzekerheid. Toen in maart de pandemie echt duidelijk werd, ook buiten China, stortten de beurskoersen ineen met verliezen van tussen de dertig en vijftig procent. We gingen in quarantaine. Nu deze dagen ligt de AEX weer ruim boven de 600 punten en is het verlies bijna goed gemaakt. Er zijn wel nuances: de oude economie, Shell en banken, hebben veel verloren en de nieuwe economie, ASML en Tesla, is fors in waarde gestegen. Toch is kennelijk voor de economie een pandemie van deze omvang een rimpeling.

Dat geldt niet voor de mensen. Nog nooit zijn er zoveel jongeren in de opvang geweest met de kerstdagen. De politie dreigt met schieten, wanneer mensen zich niet aan de regels houden met oud en nieuw. Er zal massaal blauw op straat zijn. Het huiselijk geweld is groter dan we gewend zijn, omdat mensen zich opgesloten voelen in de “Lockdown”. Eigenlijk is 2020 een rampjaar in sociaal opzicht. Mensen stierven in eenzaamheid, je werd bang om mensen tegen het lijf te lopen en zomaar ergens even binnen lopen was er niet meer bij.

Lang heb ik er geen last van gehad. Ik genoot van de blauwe luchten in het voorjaar. Ik maakte prachtige wandelingen en had het goed in mijn tuin en later ook op de molen. Iedereen dichtbij raakte weer wat meer gesetteld en dat bracht rust. Maar de laatste weken dreig ik een beetje boos te worden. Boos op hen die zich niet aan de regels houden, op mensen die zo nodig naar Zwitserland moeten, op bedrijven die proberen de boel te ontduiken en op politici die verwarring zaaien. Ik raak in vertwijfeling. En misschien heeft het alleen maar met dit jaargetijde te maken en het weer: dagen lange grauwheid en regen. Gisteren en vannacht 30 mm in mijn regenmeter.

Hoe zal het dan verder gaan? We denken nu dat het vaccin wel zal helpen en we in de zomer weer op vakantie kunnen en naar de kroeg of naar een festival. Ik heb me voorgenomen dat mijn blogs positieve blogs zouden zijn, maar ik merk dat het bij dit blog niet echt lukt. Politici laten niet na optimistisch over de toekomst te zijn. Dat moet ook. Maar het moet nog wel gebeuren. Klappen komen er voor bedrijven die het toch niet overleefd hebben. De rente gaat stijgen want het uitgegeven geld moet ergens vandaan komen. Je kan niet blijven leven op de pof. Alle planbureaus zeggen dat de economie snel aantrekt. Hopelijk vallen de sociale gevolgen dan ook mee. We willen niet terug naar het oude normaal.

Welke keuzes maken we half maart volgend jaar? Blijven voortmodderen in de markteconomie en het wantrouwen van de overheid als in de toeslagenaffaire of het bieden van kansen aan mensen aan de onderkant van de samenleving. Zij krijgen van mij het voordeel van elke twijfel. Investeren in sociale vernieuwing, Vogelaarwijken en Melkertbanen is bitter noodzakelijk, ook al hebben die in 2021 een andere naam.

24 december 2020

NB: Het gedicht van Typhoon stond op de voorpagina van Trouw van vandaag.

Sleepin’in the midday sun…

Sleepin’ in the midday sun,
Sleepin’ in the midday sun,
Sleepin’ in the midday sun,
Sleepin’ in the midday sun.

Dit is het refrein van de song “Buffolo Ballet’ van John Cale. Het gaat weer aardig beter met me. Gisteravond wat oude Rockpalast en Pinkpop (Radiohead, Thelonius Monster) opnames bekeken via Youtube. Ooit nam ik in de nacht WDR Rockpalast op op video. Een aantal van die video’s heb ik nog gedigitaliseerd en bewaard. Dat is helemaal niet nodig want dat hebben meer mensen gedaan en op YouTube gezet. Het is een bonte verzameling van live muziek uit de jaren 80 en 90, daarvoor en daarna. Het concert van John Cale uit 1983 heb ik vaak gezien en geluisterd.

Het is een eenvoudige decor met boven in beeld twee klassieke Rockpalast neon lichten en op het podium een barkruk met een gitaar en daarnaast de piano. Cale kan boos en verdrietig zijn maar ook loom en gevoelig. Zijn versie van Heartbreak hotel van Elvis Presley is meesterlijk mooi, eenmalig.

En dan dit refrein. Wat wil een mens meer. Het paradijs op aarde. Een slaapje in het gras, midden overdag. De zon houdt je warm. Op onze tuin hebben we ook een stukje gras. Je kan er net liggen. Een enkele keer doe ik daar een dutje. Je hoort niets, zelfs de A12 niet. De rust en de tijd nemen om te genieten van wat geen waarde heeft. De wereld gaat aan vlijt ten onder, heet één van de weinige boeken, die ik gelezen heb. Ik zou het willen kunnen, maar het lukt zo vaak niet. Dan moet ik weer wat en wil ik molenaar worden, of met treintjes rijden of stukjes op het internet publiceren. En als ik dan weer zit te nietsnutten stuur ik weer tweets de wereld in.

Het mooiste is en blijft toch: Sleepin’ in the midday sun, Sleepin’ in the midday sun….

Een volmaakte wereld zonder gedoe.

7 november 2020.

Gaat het over?

Die vraag heb ik me de afgelopen dagen wel honderdduizend keer gesteld. Dag na dag ging het niet beter. Op de zevende dag, dus een week na de eerste échte symptomen was de slechtste dag. ‘s Middags kreeg een filmpje van mijn molenaar met de vlag in top onder het motto “Zorg dat je beter wordt….” of zoiets. Het deed me veel. Ik voelde me toen behoorlijk….

In veel situaties van mensen met Corona is de periode tussen de zevende en de tiende dag cruciaal. Pakt je lichaam het op, of niet. En gelukkig de achtste, was de eerste dag dat het niet erger werd. Die dag overleed Sean Connery, James Bond. Met wie ik ben en ik zijn bij tijd en wijle wel fan van “007”, dus we hebben de portemonnee getrokken en bij Pathé thuis een James Bond gehuurd. Het moest de film zijn die deels in Amsterdam was opgenomen. Na wat gezeur met geld en codes was het dan eindelijk zover: Verkeerde film gekozen……. Een “007” film met Roger Moore als James Bond!!!

Dat komt door Corona. Wanneer het niet erger is en het langzaam beter wordt teken ik ervoor. Iemand die ik ken en in de Achterhoek woont, komt met de vileine opmerking dat ik in de statistieken bij Pathé voorkom. Extra omzet dood Sean Connery en een malloot die voor Roger Moore kiest. Het is niet anders.

Vandaag de negende dag. Het gaat voor de tweede dag op rij niet slechter. Je denkt zelfs beter! Maar als je wat gedaan hebt, ga je het toch snel weer rustig aan doen.

Maar ik geloof nu echt dat het goed komt! Gelukkig maar.

Arnhem, 1 november 2020

Dorpstraat, Ons Dorp

Dat is het eigenlijk, de Dorpstraat in Vlieland. De afgelopen dagen ben ik er een keer of tien doorheen gelopen en nog een aantal keren gefietst ook. Van de boot naar het hotel, naar de vuurtoren en weer terug. Als begin en eind van een wandeling om de oost en het rondje naar het Posthuis. De winkel met de bhoeda’s en de treintjes is er nog steeds, evenals de warme bakker. Hoe lang zou die het volhouden. Het mooiste is de Dorpstraat in de herfst. Als het stormt. Zoals vandaag.

Zometeen gaan we naar de boot en zit het er voor een jaar weer op. Ik krijg er niet genoeg van. Ik moet terug. Het is een vorm van weemoed die ik koester. Het is niet anders.

Bakker Wester
Boeddha en treintjes

21 oktober 2020