We zijn in India, Bihar, Patna. 300 kilometer van Pokhara en ongeveer 16 uur reizen in twee dagen. Wat een belevenis…. Eerst met gevaar voor eigen leven scheuren over de wegen in Nepal. Bijna iedere weg is ‘under construction’ of er is achterstallig onderhoud danwel er zijn bewuste verkeersremmende maatregelen. Een kilometer gewoon doorrijden is er niet bij.
Uiteindelijk kwamen we na zeven uur aan in Bīrganj, de Nepalese grensplaats. Er is volop actie en handel in alles. We lopen van ons hotel naar de grens ongeveer twee kilometer: om nooit te vergeten: een kind maakt huiswerk op de stoep, de auto’s en tuktuks toeteren onbegrijpelijk en het rauwe vlees van kippen, vissen en geiten hangt aan de muur.
De volgende dag gaan we de grens over… pffff. Praat nooit meer over een Nexit!!! Wat een bureaucratisch gebeuren. Eerst uitchecken in Nepal. De man die het stempel moet zetten is er nog niet en komt even later op de brommer. Dan inchecken in India. Bijna dezelfde procedure als op het vliegveld: foto, vingerafdrukken, maar hier was ook een groot boek. Het leek op het grote boek van Sinterklaas. Het was tenslotte 4 december… Al onze credentials werden er en detail in opgeschreven. Je snapt er niks van.
Uiteindelijk de eerste grens over. In India. Was het in Bīrganj druk, hier in Raxaul was het een compleet gekkenhuis. Direct werd ik te pakken genomen, ik hou het netjes, door de tuktuk chauffeur die geen wisselgeld had. Gelukkig waren we op tijd op het station. De trein in. We hadden gereserveerde plaatsen voor een habbekrats. We zaten goed en konden mooi het Indiase land zien. Het voldeed volledig aan het beeld dat we hadden. Mensen op het land aan het werk, motoren voor de spoorwegovergangen, veel mensen in de dorpen en steden en ongelofelijk veel plastic.
Vervolgens in Patna kwamen we in ‘Bollywood’ sferen in het hotel voor de bruiloft. Ik stap over een grens in een wereld die ik nog niet ken.
We gaan het meemaken!!
5 december 2023