In mijn hoofd is het net zo onstuimig als met het weer van dit moment. Heftige buien met hagel en natte sneeuw die je als donkere wolken van verre ziet aankomen. Ze worden afgewisseld met sterke opklaringen waarin de zon volop schijnt. De koude noordenwind voelt door alles heen en snijdt in je gezicht. Code geel zelfs vanavond.
Ik heb voor het eerst sinds jaren een boek in twee adems uitgelezen. Op stille zaterdag deel één en vandaag het tweede deel: “De fundamenten” van Ramsey Nasr. Zijn essay raakt me, omdat ik al heel lang met het thema duurzaamheid bezig ben. Heel in het kort zegt hij dat de huidige gezondheids- economische – en milieucrisis oplossingen vraagt met verbeelding van het “niet gedachte”. Een nieuwe aanpak is nodig, nieuwe oplossingen moeten worden bedacht en nieuwe strategieën om de huidige situatie te keren. In Buitenhof van 28 maart licht hij zijn boek toe.
In een eerder blog, bijna een jaar geleden, had ik het opgegeven. Rob de Wijk plaatste de uitdagingen van deze tijd in het licht van de macht van China. Wat wij als klein landje aan de Noordzee willen, doet er voor de zoveel miljard Chinezen niet toe. De gedachten in mijn afstudeerscriptie aan de Heao op basis van het boekje “Hou het klein” (Small is beautiful) van E. F. Schumacher (1973) hebben geen enkele zin, tegenover de grootschalige ontwikkelingen in China. Gelukkig herinnerde mijn broer me eraan dat het juist wel een goed verhaal was, toen.
Door dit essay van Nasr ging ik weer op zoek naar het boekje en ik vond ook het boek “Kapitalisme en vooruitgang” van Bob Goudzwaard (1978). Ik liep met wie ik ben door het Deelerwoud en kreeg hagel op mijn donder en genoot van de zon tegen de achterkant van de bui.
Thuis gekomen kookte ik en vond in de koelkast nog een pakje biologisch fruit uit Chili. De laatste bessen waren verdroogd en heb ik weggegooid. Het plastic waar dat in zat, ook. Hoe durft mijn Jumbo dat biologisch te noemen. Albert Heijn en de Lidl en de anderen doen hetzelfde. Dit kan niet biologisch zijn. Het is per container op een schip van de andere kant van de oceaan gekomen. Of per vliegtuig, nog erger. We worden voorgelogen, net als door onze minister president. Maar hun gedachte is dat het geen leugen is, maar waarheid. Ik koop die rommel niet meer en vind dat jammer voor de boeren in Chili. Dit helpt natuurlijk niemand…..
Ik dacht toen de zon weer scheen en ik ver kon kijken: ik zou een discussie willen bijwonen van De Wijk en Nasr over de vraag: Hoe nu verder? Wat kan een strategie zijn? Hoe kunnen we de wereld aan onze kleinkinderen een beetje beter nalaten? Welke doelen kunnen we stellen?
De komende weken zijn, zoals altijd, weken van de waarheid. Gaan we als Nederland echt inhoudelijk nadenken over de vraag hoe we uit de crisis komen of niet? Gaan we door na tien jaar Rutte of creëren we een keerpunt? Kiezen we voor Wijffels als informateur die een open bestuurscultuur nastreeft en duurzaamheid in het beleid als pijler benoemt of komen we uit bij iemand als Wijffels, een technocraat met sterk traditioneel economische reflexen.
Mijn advies aan Kaag en Hoekstra: Lees het boek “De fundamenten” van Ramsey Nasr en creëer een keerpunt, een omslag in beleid en cultuur.
5 april 2021