Meer centrale regie in de zorg. De marktwerking is te ver doorgeschoten. Dit stelt Hugo de Jonge in Trouw van vandaag. We moeten meer samenwerken in de zorg, meer doen aan preventie en voorlichting. Er is genoeg te doen…
We hebben een coronacrisis en wat me tot nu toe opvalt in deze crisis is dat het in de Torens van de zorgverzekeraars in Eindhoven, Rotterdam, Amsterdam en Enschede (VGZ, Achmea, DSW, Menzis, etc.) ijzig stil is. Ze hebben een keur aan mensen rondlopen van boekhouders tot verzekeringsartsen en van incassomedewerkers tot onderhandelaars. Maar tijdens deze coronacrisis heb ik de verzekeraars niet gehoord of gezien. Ja, er was weer een campagne om van de een naar de ander te gaan in december. Dat helpt zogenaamd. Maar verder: ijzig stil.
Er valt ook niet zoveel voor ze te doen. Immers ze hebben productieafspraken met de zorgaanbieders gemaakt. Door corona kunnen deze afspraken volledig in de prullenbak. Ze kunnen geen afspraken maken voor het nieuwe jaar, want door corona is er geen enkel zicht op een normaal werkende zorgorganisatie. Waar de zorgaanbieders volledig flexibel moeten zijn, zijn zorgverzekeraars dat in zijn geheel niet.
We hebben zorgverzekeraars voor de geldstromen. Ik ga naar de dokter en ik betaal premie aan de zorgverzekeraar. Hoe het geld van de een naar de ander stroomt is voor de leek totaal niet transparant. Dat de aanbieder (de dokter, etc.) een afspraak heeft met een paar zorgverzekeraars. Dat de aanbieder een factuur stuurt en dat die factuur gebruikt wordt ter dekking van die afspraak tussen de dokter en de verzekeraar. Dat de dekking iets geheel anders is dan de werkelijke zorgkosten, is voor de leek niet te volgen. Er is een heel circus ontstaan bij zowel de aanbieders als de verzekeraars om jaarlijks die afspraken te maken en te monitoren. Dat circus kost handen vol geld. De uitvoerders van dat circus verdienen vaak een hoger salaris dan de gemiddelde verpleegkundige. Over die afspraken niets in bovenstaand plaatje.
Wanneer in de Tweede Kamer over het zorgstelsel wordt gesproken, en dat gebeurt ieder jaar bij de bespreking van de begroting van het ministerie van VWS in de Tweede Kamer, gaat het zelden over de zorg zelf. Het gaat bijna altijd over de geldstromen tussen premiebetalers, zorgverzekeraars en aanbieders. Over inkomenspolitiek, over premieverdeling tussen hoog- en laagverdieners. Over wat wel en niet in de basisverzekering valt. Met pakketverkleining wordt immers de zorg goedkoper, denkt men. Je kunt ook redeneren dat de zorg duurder is geworden door de pil uit het basispakket te halen.
Ik pleit ervoor om heel zorgvuldig naar de taak en functie van de zorgverzekeraars te kijken. Dat kan een boel geld opleveren. In de Torens, ver van de realiteit, is hun bijdrage aan de zorg niet te meten (zo klein).
22 februari 2021