Tijdje niet geschreven. Niet dat ik geen inspiratie had. Integendeel. 4 en 5 mei zijn voor mij lastige dagen. Er valt zoveel te lezen en te benadrukken. Ontelbare meningen heb ik gehoord. Behalve die van Abdelkader Benali. Zijn boek heb ik (nog) niet gekocht. Ik vond Roxanne van Iperen inspirerend en Andre van Duin fantastisch. De gewone man, om wie ik schaterend heb gelachen samen met mijn moeder op zaterdag rond het middaguur tijdens de Dikvoormekaarshow. En ook nu nog, wanneer ik hem op TV tegenkom, geniet ik van hem.
Verder valt er veel te zeggen over de formatie. Op Twitter heb ik tweets met #stopRutte ondersteund. Ik vind ook dat hij moet stoppen. Het is alsof hij in z’n nakie rondloopt en denkt dat hij de kleren van de keizer aan heeft. Mijn partij gaat, denk ik, met hem regeren. Stoppen op je hoogtepunt is een kunst. Dat geldt ook voor Arjen Robben, ondanks de prachtige foto afgelopen zondag, toen hij op de fiets naar huis ging.
De kunst van stoppen op je hoogtepunt verstaat Tjeenk Willink. Vanmiddag sprak hij, naar eigen zeggen, zijn laatste woorden als onderkoning van Nederland. Ze staan nog niet op internet, maar morgen denk ik wel. Ik zal ze dan hier vermelden. Indrukwekkend dat deze man het land moet vlot trekken. Klik hier voor zijn tekst.
Inspiratie is ongrijpbaar. Ik was gegrepen door de foto van Tjeenk, die het Binnenhof verlaat en de foto hieronder. Op dezelfde dag, binnen een paar uur van elkaar. Kijk ernaar en denk na over de vraag waar het om gaat. De koning en de onderkoning van Nederland.
12 mei 2021
(Foto boven: Tjeenk Willink verlaat het Binnenhof, na debat over de formatie van Rutte 4)