In Brabant zitten ze midden in de crisis. Hier in Gelderland lijkt het nog mee te vallen. Waar ik ben is het aangenaam voorjaarsweer. We maken de tuin klaar voor de zomer zodat weer van alles kan groeien en bloeien. Ik ben al aan het nadenken over wat er na de crisis gaat gebeuren. Maar ook: hoelang gaat het duren. Toen ik ooit op jeugdkamp ging, duurde dat meestal een week. Je zat een week met elkaar in een eigen wereld, een soort quarantaine. De kampen begonnen op zaterdag en woensdag en donderdag waren cruciale dagen. Zou het kamp slagen of niet. Tot en met dinsdag was iedereen vol goede moed. Het was nieuw, we stonden open voor elkaar. Op woensdag kende je elkaar wel en dan wist je wie vrienden waren. Er stonden stelletjes en jaloerse mensen. Er waren leiders en volgers. Op donderdag was het dan beslist: ging je met ruzie de laatste twee dagen in of werd het een fantastisch kamp. Veel hing af van hoe de kampstaf daar mee omging. Werd het vervelend en moest er iemand naar huis, of werden de problemen met een kwinkslag opgelost.
We zitten nu in een vergelijkbare situatie. We zijn een week min of meer opgehokt. Nog niet zo streng als in België, maar toch voelt het zo, dat je niet zomaar overal heen kunt. Ik wil niet graag dat we niet meer op straat mogen. Ik vond de oproep van Natuurmonumenten onzin gisteren. Het is nergens beter toeven als in de bossen. Gisteren 8 kilometer gewandeld en ben er zeker van dat ik niemand heb besmet. Zo meteen vergadering van het tuinbestuur. We moeten wat besluiten nemen over kasjes, mest en zo voort. Dat doen we in de lopen lucht op 2 meter afstand van elkaar. Wat moet je? Onze situatie die drie weken duurt, is in volle gang. We zitten nog op de maandag van de kampweek. Iedereen heeft nog goed zin. Het RIVM heeft gezegd dat deze week de eerste tekenen van de eindfase mogelijk zichtbaar worden. We hebben hoop. Rutte zal vandaag besluiten of we een Spaanse of een Duitse oplossing kiezen. In Duitsland mogen mensen alleen met mensen van hun eigen gezin de straat op. Goed idee, vind ik. Tot nu toe doet Rutte het fantastisch. Hij lost de dingen op. Soms onorthodox, soms met een kwinkslag. Dat beloofd veel goeds, wanneer de crisis op een einde zal lopen. In China lijkt dat langzaam te gebeuren.
Ik ga niet speculeren op wat er gebeurt, wanneer we in Italiaanse toestanden terecht komen, wanneer het vluchtelingen kamp op Lesbos wordt geraakt, wanneer in Wit Rusland, waar nog steeds wordt gevoetbald, de hel losbreekt. Ik ben vooral trots op hoe de mensen deze crisis tot nu toe zonder al te veel oorlog hebben opgepakt. De goede krachten regeren op dit moment op veel plaatsen. Een enkele amerikaan die een anti stoffen fabriek wil opkopen daargelaten. Ook in Zeewolde is een anti stoffen fabriek omgeven met beveiliging.
Met wie ik ben zit boven weer het onderwijs vorm te geven, dat binnen een week een totaal nieuwe aanpak heeft geadapteerd.
Applaus voor de medewerkers in de vitale beroepen! Van kassamedewerker tot IC verpleger, van juf tot premier. 10% bonus met kerst voor hen die op die lijst staan!
23 maart 2020
