Categorie: Geen categorie

Geplaatst op

Coronacrisis (9) – R0 (nul)

R0 is waar we naar toe moeten met het Coronavirus. De R heeft iets van een herhaalfactor. Een wiskundige kan dit beter duiden. De nul is een getal. Bij de uitbraak van het virus was dit getal tussen de 2 en de 3. Van 2 wordt het 4 en van 4 wordt het 16 etc.. En van 3 wordt het 9 en van 9 wordt het aantal 81, etc. Dat gaat snel. Inmiddels zitten we onder de R1. Dat wil zeggen dat er nog steeds nieuwe besmettingen bij komen. Maar dat niet iedereen die nu besmet is iemand anders besmet. Bij R0 komen er geen nieuwe besmettingen bij.

Dat moet ik ook hebben in de tuin. Vorige week heb ik uitjes gepland. De helft is voor een latere plantdatum bewaard en in de kost gelegd…. Van elke ui is een stukje afgebeten. Dat betekent dat er muizen zijn geweest. Bij nadere inspectie bleek dat ze overal in de kist hun aanwezigheid lieten zien in allerlei vormen. Het kan niet anders dan de hele familie muis was aanwezig. De foto van de ravage bespaar ik jullie. Vanaf vandaag ben ik bezig om de muizen te bestrijden. Dat doe ik met bekende maatregelen. Gif mag niet in de tuin, dus dat doe ik niet. Vorig jaar heb ik tussen 15 mei en 12 augustus 57 muizen naar het bos gebracht. Een lekker hapje voor andere dieren. Ik raak ze niet aan en zeker nu na deze crisis niet meer….

Ik veronderstel dat het R getal bij muizen groter is dan R1. Dat betekent dat er niet steeds een gelijk aantal muizen bij komt, maar dat het aantal muizen exponentieel groeit. Ik doe bij de muizen ook aan #flattenthecurve. Niet door binnen te blijven, maar door ze op geordende wijze naar de overkant te brengen. Ik zal daarover verder geen verslag doen in dit blog. Hooguit zal ik ergens in augustus het aantal muizen melden en af en toe zal ik scheldend en tierend vertellen over de oogst die mislukt is. Er zijn ergere dingen. En: de tuin ligt er mooi bij.

Vandaag weer boodschappen gedaan voor een weekje. Vrijdag nog naar de markt en de bakker. Wat opvalt is hoe snel we leren. Ik vind dat we heel gedisciplineerd aan het werk zijn en ook boodschappen doen. Iedere neemt zijn verantwoordelijkheid. We hebben allemaal behoefte aan veiligheid en dat gaat boven de luxe dingen waar we in de regel over klagen. We klagen immers altijd over minder relevante dingen zoals het weer, dat slecht is, dat we in de file staan en dat we altijd in de verkeerde rij bij de kassa staan. Iedereen lijkt wel een beetje de tijd te nemen. Voor wie mij kent: Ik leer daar ook van.

Geplaatst op

Coronacrisis (8) – je moet toch een doel hebben…

Het vroor vannacht. Bij ons achter op de aardbeienbak is de vorst nog goed te zien. Zou het virus door de vorst niet bevriezen? Natuurlijk niet, want het overleeft binnen mensen. Vandaag wordt bekend dat 6 april de “intelligente lockdown” (wie heeft die kreet verzonnen) wordt verlengd. De drie weken worden zes weken, als het geen acht weken worden. Dat laatste weten we pas over drie weken.

In Wuhan zijn ze langzamerhand weer aan het opstarten. Daar heeft het minstens drie maanden geduurd. Voor ons betekent dat we pas half juni weer normaal aan de slag kunnen. Schooljaar voorbij. Dus de echte herstart van de economie etc. is pas eind augustus / begin september. Een verloren jaar. Op 31 december schreef ik in mijn blog over de kerstgedachte: “2020 wordt een mooi jaar…”

Ik gebruik mijn tijd om mijn treinbaan op te bouwen. Gisteren een paar uur bezig geweest met een paar kleine verbeteringen, zoals het plaatsen van een overweg en het een tikkie veranderen van een bocht.

Via LinkedIn kwam ik een artikel tegen uit het Nieuwsblad van het Noorden, waarin een oud – collega wordt geïnterviewd. Ik heb veel respect voor iedereen in de ziekenhuizen. Raar is het, dat ik daar nu geen deel meer van uit maak. Als bureaucraat heb ik daar nu ook niets te zoeken. Gewerkt moet er worden. En er wordt hard gewerkt!

Vandaag ga ik naar de tuin. Het laatste stukje spitten. Mooi weer. Ik ben met pensioen. Volgens André Kuipers is les 4 van het leven in quarantaine dat je af en toe de natuur moet zien.

Kijktip: “Beau blijft binnen…” Over haren knippen, het domino spel in relatie tot corona en andere ongein.

31 maart 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (7) – Venetië

Sinds het begin van de de crisis hou ik mijn eigen Excelletje bij met cijfers van aantallen geteste patiënten, ziekenhuisopnames, IC bedden, etc. De NOS is meestal exact in de weergave van de cijfers. Tot gisteravond. Op grond van de cijfers van vrijdag moest het aantal bezette IC bedden boven de 1.000 uitkomen op zaterdag. Zelfs bij een voorzichtige schatting. Onderstaand was het bericht van de NOS. We halen de doelen niet, dus veranderen we de cijfers. Het lijken wel pensioenen. De rente is te laag, dus veranderen we de rekenmethode.

Volgens de minister hebben we op 1 april voldoende IC bedden. Ik denk het niet. De afname in Brabant betreft een afname in het tempo van de groei. Er is nog steeds groei. We zitten in Brabant niet op de top. Elders in Nederland neemt de groei van het aantal patiënten nog toe. Onderstaande grafiek is gebaseerd op cijfers van het RIVM.

Het betreft hier alleen geregistreerde gevallen, terwijl huisartsen in Brabant aangeven, dat ook veel mensen thuis sterven die niet geregistreerd zijn.

Ik moet denken aan de film Death in Venice van Visconti. De gasten in Venetië krijgen niet te horen dat de cholera heerst omdat de autoriteiten bang zijn dat ze vertrekken en ook de inkomsten wegvloeien. In de stad, om de hotels heen, sterven mensen. Tot dat de cholera ook het hotel bereikt. Het is dramatisch. Je ziet in de film dat de perspectieven op de situatie constant wisselen. Dat is nu bij ons ook het geval. We zijn over twee / derde van de periode tot 6 april heen. We krijgen er nog minstens drie weken bij.

Mijn eigen perspectief verandert ook van dag tot dag en soms twee keer op een dag. Ik vond die boswachter van Natuurmonumenten overdreven, vorige week zondag. Zo meteen ga ik met wie ik ben naar het bos ons rondje langs de boom op de heide lopen. Maar alleen als er voldoende ruimte op de parkeerplaats is. Ik dacht van de week ook vaak dat het tij ging keren, bijvoorbeeld na de hoorzitting van de Tweede kamer met Jaap van Dissel van het RIVM. Ik twijfelde ook over de molen: kon het nu wel of niet met z’n tweeën op de stelling. Deze week wordt het spannend. Krijgen we Italiaanse toestanden of niet. Krijgen we het virus onder controle of voorlopig nog niet.

Ik vrees voor landen als de Verenigde Staten, Brazilië en Zuid Afrika. Misschien hebben ze het toch niet zo gek gedaan in China.

29 maart 2020

Geplaatst op

Coronavirus (6) Het is stil op straat…

Het is stil op straat… Dat was het altijd, wanneer Mies Bouwman “Een van de Acht” presenteerde of als Nederland voetbalde tegen Duitsland. Nu is het stil op straat onderweg naar de markt voor het avondeten. Want op vrijdag eten we vis. Mijn eigen viskraam is er niet. Waarom weet ik niet. De andere kramen hebben ieder hun eigen voorzorgsmaatregelen genomen. Er zit een handhaver te kijken met één voet op de grond en de andere op de trapper van zijn fiets… Iedereen houdt afstand van elkaar.

Afstand houden op de markt

De vis is in prijs verlaagd. Dat moet de visboer merken in zijn portemonnee. Ik zit in de zon op een vensterbank met iemand te praten. Zij zit in de deuropening. Ook hier is het stil op straat. Het is raar. Tot 1 september kan ze niet naar haar werk. Gelukkig thuis zat te doen!

Met de molenaar overleg gehad. De molen is open. Het verkochte meel behoort tot de voedselketen. We kunnen ook draaien. Zonder publiek op de stelling. Misschien is het wel mooi voor de mensen in de stad, wanneer de molen draait. Ik voel er vandaag niet veel voor. Om mij heen zijn de scholen dicht en dan zou ik mijn praktijkopleiding wel door laten gaan. Nou ja, met z’n tweeën op de stelling, kan dat kwaad?

Ik zie een bericht van iemand, redelijk nabij, die op een IC werkt. Keihard knallen daar. Dat wil je niet. Voorkomen dat het erger wordt, is onze taak.

Vanmiddag heb ik de klus gedaan die ik woensdag wilde doen. In mijn eigen auto, met mijn eigen virussen en muziek mee. Niemand gezien. De molen in Ommen draaide. Nog een foto gemaakt van de spoorlijn Ommen – Zwolle.

27 maart 2020

Geplaatst op

Coronavirus (5) Zo’n dag dus…

Prachtig weer voor een wandeling. Mijn lockdown kan eraf want er is niks met mij aan de hand. Gelukkig. Je denkt: zijn we op de helft van de drie weken of komen er nog drie weken bij? De groei van het aantal patiënten neemt af. Maar het aantal patiënten nog niet: van exponentieel naar lineair. Zoiets. In ziekenhuis Bernhoven werken mijn oud collega’s tegen de klippen op. Midden in het donkerrode gebied. Groot respect voor hen!

Ik doe een rondje van een kilometer of acht hier in de buurt. Ergens onderweg leg ik mijn jas uit de wind op de grond en ga ik liggen. Ik waan me in een duinpan op Vlieland met de wind door de dennenbomen. De zee lijkt op afstand. Ooit, in de jaren 80 tegen eind april, hadden we de Tsjernobyl crisis. De reactor ontplofte ergens ver weg en we mochten de bladgroente uit eigen tuin niet meer eten. Nog elke dag krijgen mensen kanker in de landen vlak rond deze kernreactor. Het gebied zelf is gesloten. Dat was ook wel een rare tijd. In die zin vergelijkbaar dat je het kwaad niet ziet. Ik geniet van de mooie dag, terwijl even verderop mensen vechten voor hun eigen en andermans leven. Ook zijn mensen hard aan het werk om de crisis te beheersen. Met wie ik ben buffelen door. Thuis voor school en werk, thuis met de kinderen of in de thuiszorg voor ouderen.

En de boer? Hij ploegde voort. Hij maakt zijn land op. Want het leven gaat door. Er komen andere tijden, zong ooit iemand.

26 maart 2020

Geplaatst op

Coronavirus (4) Lock down

Gisteren schreef ik nog dat ik morgen die plantjes ga planten op het graf van mijn vader en moeder. Vandaag heb ik besloten dat niet te doen. “Blijf thuis als je verkoudheidsklachten krijgt”, luidt het advies van het RIVM. Dat doe ik vanaf nu. Geen paniek, beetje verkouden.

In India zijn 1,3 miljard (!!) mensen in Lock down. Je kunt het je niet voorstellen dat een stad als Kathmandu in Nepal, waar ik in november was, dicht gaat. Ik heb het dan luxe met een achtertuin en meer.

Vanochtend gekeken naar de briefing door het RIVM van de Tweede Kamer. Heerlijk om zo’n man als Jaap van Dissel aan het werk te zien. Deskundig, duidelijk en goede informatie. Wat me boeide was zijn betoog over de absoluutheid van getallen. Dat is er niet. Hij liet een plaatje zien van scenario’s. Zo’n plaatje dat we ook zien wanneer het drie graden gevroren heeft en het KNMI de vorstgrafiek laat zien, de pluim. We zien dan bij hoeveel graden vorst het ijs gaat aangroeien. En: wanneer het niet vriest dat het ijs dan weer water wordt. Als gewezen business controller wees ik ook altijd op het verhaal achter de cijfers. Absoluutheid bestaat niet. Er hoeft maar iets te veranderen, of de cijfers zijn anders.

Heel anders wordt dat beleefd in Verenigde Staten en Brazilië.

Trump sluit niet alleen letterlijk zijn ogen bij deze uitspraak. Bolsonaro maakt het nog bonter:

Ik ben goed te pas, vind het leuk om een blog bij te houden en ga zo een “Rail away maken” van mijn treinbaan. Het blog geeft ook een beeld van hoe het gaat met je ontwikkelingen.

25 maart 2020

Geplaatst op

Coronacrisis (3)

In Brabant zitten ze midden in de crisis. Hier in Gelderland lijkt het nog mee te vallen. Waar ik ben is het aangenaam voorjaarsweer. We maken de tuin klaar voor de zomer zodat weer van alles kan groeien en bloeien. Ik ben al aan het nadenken over wat er na de crisis gaat gebeuren. Maar ook: hoelang gaat het duren. Toen ik ooit op jeugdkamp ging, duurde dat meestal een week. Je zat een week met elkaar in een eigen wereld, een soort quarantaine. De kampen begonnen op zaterdag en woensdag en donderdag waren cruciale dagen. Zou het kamp slagen of niet. Tot en met dinsdag was iedereen vol goede moed. Het was nieuw, we stonden open voor elkaar. Op woensdag kende je elkaar wel en dan wist je wie vrienden waren. Er stonden stelletjes en jaloerse mensen. Er waren leiders en volgers. Op donderdag was het dan beslist: ging je met ruzie de laatste twee dagen in of werd het een fantastisch kamp. Veel hing af van hoe de kampstaf daar mee omging. Werd het vervelend en moest er iemand naar huis, of werden de problemen met een kwinkslag opgelost.

We zitten nu in een vergelijkbare situatie. We zijn een week min of meer opgehokt. Nog niet zo streng als in België, maar toch voelt het zo, dat je niet zomaar overal heen kunt. Ik wil niet graag dat we niet meer op straat mogen. Ik vond de oproep van Natuurmonumenten onzin gisteren. Het is nergens beter toeven als in de bossen. Gisteren 8 kilometer gewandeld en ben er zeker van dat ik niemand heb besmet. Zo meteen vergadering van het tuinbestuur. We moeten wat besluiten nemen over kasjes, mest en zo voort. Dat doen we in de lopen lucht op 2 meter afstand van elkaar. Wat moet je? Onze situatie die drie weken duurt, is in volle gang. We zitten nog op de maandag van de kampweek. Iedereen heeft nog goed zin. Het RIVM heeft gezegd dat deze week de eerste tekenen van de eindfase mogelijk zichtbaar worden. We hebben hoop. Rutte zal vandaag besluiten of we een Spaanse of een Duitse oplossing kiezen. In Duitsland mogen mensen alleen met mensen van hun eigen gezin de straat op. Goed idee, vind ik. Tot nu toe doet Rutte het fantastisch. Hij lost de dingen op. Soms onorthodox, soms met een kwinkslag. Dat beloofd veel goeds, wanneer de crisis op een einde zal lopen. In China lijkt dat langzaam te gebeuren.

Ik ga niet speculeren op wat er gebeurt, wanneer we in Italiaanse toestanden terecht komen, wanneer het vluchtelingen kamp op Lesbos wordt geraakt, wanneer in Wit Rusland, waar nog steeds wordt gevoetbald, de hel losbreekt. Ik ben vooral trots op hoe de mensen deze crisis tot nu toe zonder al te veel oorlog hebben opgepakt. De goede krachten regeren op dit moment op veel plaatsen. Een enkele amerikaan die een anti stoffen fabriek wil opkopen daargelaten. Ook in Zeewolde is een anti stoffen fabriek omgeven met beveiliging.

Met wie ik ben zit boven weer het onderwijs vorm te geven, dat binnen een week een totaal nieuwe aanpak heeft geadapteerd.

Applaus voor de medewerkers in de vitale beroepen! Van kassamedewerker tot IC verpleger, van juf tot premier. 10% bonus met kerst voor hen die op die lijst staan!

Vandaag spinazie gezaaid en uien geplant.

23 maart 2020

Geplaatst op

Lijst vitale beroepen

Cruciale beroepsgroepen voor COVID-19

Specifiek voor COVID-19 zijn er cruciale beroepsgroepen om de samenleving draaiende te houden tijdens de COVID-19-uitbraak. Ouders of verzorgenden die hieraan werken, kunnen gebruik maken van de kinderopvang. De lijst met deze cruciale beroepsgroepen is als volgt:

  • Zorg, Jeugdhulp en (Maatschappelijke) Ondersteuning, inclusief productie en transport van medicijnen en medische hulpmiddelen.
  • Leraren en personeel benodigd op school, zoals voor afstandsonderwijs, opvang van kinderen en examens.
  • Openbaar vervoer.
  • Voedselketen: de voedselketen moet breed worden gezien. Deze bestaat uit supermarkten, de aanlevering van supermarkten, de verwerkende industrie en de transporten van deze industrie maar ook het ophalen van producten bij boeren, het aanleveren van bijvoorbeeld veevoer en andere producten bij boeren, de toegang van arbeiders voor de oogst.
  • Transport van brandstoffen zoals kolen, olie, benzine en diesel, etcetera.
  • Vervoer van afval en vuilnis.
  • Kinderopvang.
  • Media en communicatie: ten behoeve van informatievoorziening aan de samenleving die van noodzaak is om op de hoogte te blijven van wat er speelt.
  • Continuïteit hulpverleningsdiensten (politie en defensie zijn reeds vitaal verklaard):
    • meldkamerprocessen
    • brandweerzorg
    • ambulancezorg
    • GHOR
    • crisisbeheersing van de veiligheidsregio’s
  • Noodzakelijke overheidsprocessen (Rijk, provincies, gemeenten en waterschappen), bijvoorbeeld betalen uitkeringen en toeslagen, burgerzaken, consulaten en ambassades, justitiële inrichtingen en forensische klinieken.

Bron: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/coronavirus-covid-19/veelgestelde-vragen-over-coronavirus-en-kinderopvang/cruciale-beroepen op 23 maart 2020.

Geplaatst op

Coronacrisis (2)

We zitten midden in de coronacrisis. Het einde is nog niet in zicht, zoals ook uit onderstaande grafiek, gebaseerd op gegevens van het RIVM, blijkt.

stand 20 maart 2020

Het gaat nog wel even duren. Maar wat zullen we over een jaar denken, wanneer we op deze crisis terug kijken. Wat ik nu zie is dat ik het overweldigend vindt hoe het onderwijs wordt opgepakt. Lesgeven aan 120 propedeuse studenten via internet. Het lesrooster vertaald in virtuele klassen. Het rooster wordt gewoon gevolgd. Juffen, die whatsapp berichten sturen naar 6 jarigen. Thuiszorg die gewoon doorgaat, met alle risico’s van dien. En dan heb ik het nog niet over wat ze allemaal doen in het ziekenhuis in Bernhoven. Met een aantal van de collega’s daar heb ik samengewerkt. Goede gasten en ze zijn goed bezig!

Ondertussen was ik vanmorgen op de markt. De verschillende vishandelaren hadden ieder een creatieve oplossing voor de wachtrijen. Super! Mijn gedachten gaan steeds meer naar het effect van deze crisis:

  • Meer winkelen via internet en minder winkels in de winkelstraten;
  • Meer onderwijs op afstand en minder lesgebouwen nodig;
  • Grotere zelfstandigheid en verantwoordelijkheid voor leerlingen en studenten;
  • Kortere termijn: stijgende rente en dalende huizenprijzen;
  • Recessie komt eraan. Welke zaak gaat dit overleven?
  • Misschien moeten we nu echt wereldwijd aan de slag om vliegtaks in te voeren; Vliegen is deel van de oorzaak van de verspreiding wereldwijd.
  • Meer samenleven op de vierkante kilometer;
  • We krijgen een andere kijk op essentiële beroepen;
  • De binnenstad wordt vertier met horeca en geen winkelstad.

Ondertussen bloeit de magnolia.

20 maart 2020.

Geplaatst op

Coronacrisis

Ik heb nog niet zoveel meegemaakt aan crises. De generatie van mijn ouders des te meer. Zij maakten de jaren dertig mee en de oorlog van 40-45. Sinds de jaren vijftig kennen we alleen perioden met groei. Ja, weleens een dipje, zoals in de jaren 70, na de oliecrisis. Joop den Uyl sprak in december 1973 het volk toe, zoals premier Rutte dat morgen gaat doen. Toch viel de crisis in ’73 achteraf wel mee in mijn beleving. Een echte een crisis ken ik niet. De winter van 1979 kende een zware sneeuwstorm. Heel Noord Nederland zat op slot. Er was nog één bakker die brood bezorgde en dat was mijn vader. Samen waren we in Varsen en gooiden het brood over de sneeuwduinen. Voor mij was dat een soort crisis. Ook de Elfstedentocht in 1985. Na 22 jaar weer de eerste Elfstedentocht. Ik werkte in het ziekenhuis in Sneek en heb mijn bijdrage geleverd aan de eventuele registratie van ziekenhuisopnames tijdens de nachtelijke uren. Een crisis kun je dat niet noemen. Het was vooral leuk!!

Nu schrijf ik dit blog over Corona. Ik ben met pensioen en zie het gebeuren om me heen. Met wie ik ben is druk met een school, die dicht gaat. Anderen moeten opvang voor kinderen regelen en weer anderen zijn verantwoordelijk voor studenten die in het buitenland zijn en terug moeten keren. Ik ga morgen een begin maken met het omspitten van de tuin. Dat voelt toch anders. Ooit geleerd dat je je alleen druk moet maken over dingen in je invloedssfeer. Dat doe ik dan maar.

En verder ben ik aan het nadenken over wat de gevolgen kunnen zijn. Het zal me niet verbazen als we in een recessie terecht komen. Werkloosheid. Zelfs het spook van deflatie dreigt, zoals in de jaren dertig van de vorige eeuw. De rente kan niet meer verder naar beneden. De huizenprijzen kunnen kelderen, wanneer de mensen onzeker worden etc. Blijven staten en landen en hun politici zich een beetje gedragen? Aan de andere kant leren we van elke crisis weer nieuwe dingen. De waarde van het internet wordt steeds groter. Onderwijs op afstand wordt belangrijker. Dat gaan we de komende week al merken.

De mensen gaan andere dingen doen. Sporten in groepsverband is niet meer aan de orde. Zelfs de cafe’s gaan dicht. Op TV is geen voetbal en geen wielrennen meer… Zouden er over negen maanden coronababy’s worden geboren?

Wat gaan we leren over de aanpak van zoiets. Begin deze eeuw hadden we SARS. Nu een variant. Je kunt er op wachten dat er over twintig jaar weer zoiets komt. Gaan we herzien dat we overal over de wereld maar heen vliegen?

15 maart 2020