Coronacrisis (15) – Tijd en rust

Het gaat nog lang duren, denk ik. In Wuhan zijn ze rustig aan het opstarten. In New York is de piek nog niet bereikt. En in Moskou leven ze vandaag nog in een soort ontkenningsfase. Deze fase is heel gevaarlijk, want er kunnen nieuwe besmettingshaarden ontstaan.

Bij ons is het een surrealistische tweede paasdag. Normaal zou Burgers’ Zoo vol zijn. Nu zijn de bouwmarkten vol. Ik ga er morgen maar heen, want het is me daar nu te druk. We liepen net een eindje door de buurt. Niemand op straat. Iedereen binnen op een vrije dag. Zo meteen gaan we de voortuin doen, waar de appelboom in bloei staat. Het is 10 graden koeler dan gisteren, maar de lucht blijft blauw.

Het is alsof de mensen die ik zie, meer tijd en rust hebben. Je hoeft niet zoveel en je kan niet zoveel. Beetje bingen en zo… Voor mij een nieuw woord, dat ik gisteren voor het eerst hoorde. Wij kijken “De 12 van Schouwendam“. Gratis van de airmiles zonder reclame op Videoland. Beetje de treintafel verder ontwikkelen. Af en toe een stukkie tikken. Naar de tuin om water te geven. Het is echt gortdroog. We rommelen wat voort. Als je niks hebt is het raar. Een soort kernramp, maar dan anders. Ik heb de vergelijking met Tsjernobyl al eens eerder gemaakt. Toen mochten we geen spinazie uit eigen tuin eten.

Maar je wilt het niet krijgen, Corona. De mensen die er van genezen zijn, zonder IC, zijn stuk voor stuk emotioneel, zoals Boris Johnsen, de premier van Engeland. Zij die genezen zijn en van de IC komen hebben een lange revalidatiegang te maken. Ze moeten herstellen van de intensieve beademing. Dat worden nog wachtrijen in de revalidatiecentra. Zij die overleden zijn, laten diepe sporen na bij mensen die geen afscheid hebben kunnen nemen. Je wilt het niet krijgen.

Ben ik dan pessimistisch? Nee. Ik zie ontzettend veel veerkracht bij de mensen. Ze willen dit overleven en ik ook. Economisch gezien, is er na een dergelijke crisis weer een opleving. We zullen de samenleving anders gaan inrichten. Niet meer voor kleine vergaderingen naar de andere kant van de wereld. Er zullen meer congressen online worden georganiseerd. We gaan dichterbij op vakantie. We gaan minder contant betalen. De digitale wereld zal groeien als kool. En ook dat zal tot nieuwe gevaren leiden. Dat zagen we laatst toen Citrix de boel niet onder controle kon krijgen. Hele ziekenhuizen lagen plat. Een grote storing op het internet kunnen we er nu niet zomaar bij hebben.

Echt, ik ben niet pessimistisch. Ik ga mijn gras onder de appelboom maaien. Tien vierkante meter. Zo weinig dat ik het haast kan knippen.

13 april 2020