Work in progress

We zijn geland in Kathmandu, Nepal. Met wie ik ben en ik hobbelden vandaag rond Thamel en gingen met de taxi naar de Boeddha tempel Bodanath. We zijn weer helemaal ondergedompeld in een Aziatische stad met toeters en af en toe fietsbellen. Wat een verkeer.

Ik ben hier nu voor de vierde keer. Je ziet ontwikkeling. Wat voor ontwikkeling. Ook hier, of juist hier, maakt het uit aan welke kant van de streep je je bevindt. Was er in 2007 nog maar één Mall, nu zie je van die vreselijke gebouwen overal in de stad. Er zijn er nogal wat in aanbouw.

Ik wou net tikken, dat in 2007 nog weleens het licht uitviel en nu niet meer. Maar wat gebeurt er: Het licht valt uit. Nou ja.

Met die grote nieuwe gebouwen wordt mogelijk de tweedeling ook groter. In het centrum lijken er minder bedelaars, maar dat zegt me niets over geheel Kathmandu. De fiets met de granaatappels mooi opgestapeld, zagen we alleen nog ver buiten Thamel. Er zijn nog genoeg kleine winkels.

Op de plaats waar vroeger de bus naar Pokhara vertrok, is nu ook grootschalige nieuwbouw gerealiseerd. Dus gaan we morgen met een andere bus. Pokhara is niet ver: slechts acht uur hobbelen.

19 november 2023

Woest en ledig

Ooit was ik eens op de Vesuvius en keek in de krater. Wat giftige dampen kwamen naar boven. Je keek als het ware naar het binnenste van de aarde. Ik zit eens in een berghut op 3000 meter in Zwitserland en met iemand sprak ik over de vormen van de Alpen. Allemaal uitgesleten dalen van rivieren die nergens recht lopen en sinds mensenheugenis hun eigen grillige weg vormen. We vergeleken het met de wadden: ook een eindeloze hoeveelheid geulen en stroompjes die het water naar de zee laten stromen. Ze lijken qua vorm wel wat op elkaar, de wadden en de Alpen. Niks is recht, hier wat breder en dieper dan daar. Alles gaat van hoog naar laag. Bij beiden ervaar ik iets van het begin en het einde.

Echt ervoer ik dat in Nepal in 2019. We waren in Manang en voor mij en met wie ik ben was de tocht voorbij Manang het eindpunt. Tilicho Lake zouden we niet halen. De Thorung La pass ook niet. We zagen hoe woest en ledig het land verderop was.

Weg naar Tilicho Lake, Nepal, november 2019

Vandaag zag ik in de media een filmpje van een Duitser op Las Palmas, die de uitbarsting van de vulkaan filmde. Er kwam een vuurbal naar beneden en die rolde door het stoffige lava als een lawine van sneeuw, als de branding bij windkracht 10. Niet te stoppen. Niet tegen te houden. Woest en ledig is het landschap. De man filmt door en hij heeft geluk, want de steen komt vlak bij hem tot stilstand. Van binnen is de steen gloeiend heet. Onaanraakbaar.

Dichter bij de binnenkant van de aarde kom je niet. Het doet denken aan het ei van Brancusi, “het begin van de wereld”, dat hier een eindje verderop in het Kröller-Müller Museum ligt. Dichter bij het begin ook niet.

30 oktober 2021

Going home

Vandaag nog een halve dag in Kathmandu en dan op weg naar Nederland. Eigenlijk al vanaf Kangsar, waar we het pad naar Tilico lake zagen zijn we met de terugreis bezig. Wat een wereld daar voorbij Manang, of eigenlijk voorbij Pisang. Zo droog, zo groots, zo fantastisch om daar gelopen te hebben. Vaak, wanneer we gewoon liepen kwam muziek in mijn hoofd. Op Spotify heb ik daarvan een playlist gemaakt. Die kun je hier beluisteren. Je hebt daarvoor wel Spotify nodig. Een aantal nummers, frasen uit de nummers dienden als titel voor mijn blog. Andere nummers hebben een verhaal, dat het blog niet gehaald heeft. Zoals de traffic jam vlakbij Tal. Hier moesten zo’n dertig koeien tegelijk de berg op. File op het voetpad. Dat deed denken aan U2 op Rattle & Hum: Rock and roll stops the traffic in All along the watchtower.

Going home speelde Ten Years After op Woodstock en heeft alles met vandaag te maken.

Nou ja, ik zeg dan: “Het gaat nergens over…..”Maar toch is het leuk om zo’n blog bij te houden. Je onthoudt toch weer andere dingen. Ik vond het leuk om te doen. Met dank aan met wie ik ben.

Blog gesloten.

Kathmandu – 2

Ben je drie weken in de bergen goed met je conditie bezig, is het resultaat in een ochtend lopen in Kathmandu direct verdwenen. Wat een smog en een viezigheid. In New Delhi zijn vluchten gecanceld vanwege de smog. Benieuwd of ons dat morgen ook overkomt.

We hebben wel een prachtige wandeling gehad. Van ons hotel naar een Boedhistische tempel, Bodanath, naar een Hindoeïstische tempel, Pashpatinath. We liepen dwars door volkswijken, over markten en dwars door het bizarre verkeer in deze stad. Met wie ik ben stapte overal doorheen met gevaar voor eigen en vooral mijn leven.

Vuilnisophaaldienst

je komt wat tegen….

Op Pashpatinath worden lijken gecremeerd op een brandstapel, die zorgvuldig wordt opgebouwd. Een bijzonder ritueel.

Hier de route van ons hotel naar Bodanath

Coocking class

Gisteren drukke dag gehad met afscheid van Diplomat hotel, ons thuis in Nepal. Ook het ouderlijk huis bezocht van de eigenaresse. Mooi om achter de façade van al die voordeuren te kijken. Grond verkocht, maar een stenen/betonnen huis ervoor terug. Nu wordt een deel verhuurd. We hebben vaker gehoord dat mensen grond in de bergen hebben en een klein kamertje huren in de stad. Daar wordt het geld verdiend. Bijvoorbeeld met een coocking class. Sandya is een aardige oprechte Nepalese vrouw. Met haar coocking class is ze in staat zelfstandig geld te verdienen zonder dat ze toestemming aan haar man hoeft te vragen. Met haar zoon heeft ze via tripadvisor deze class vormgegeven.

Met wie Ik ben wilde graag momo’s maken. Momo’s zijn deeghapjes, die zo op het kerstmenu kunnen. Hier aten we bij de borrel vaak gefrituurde momo’s. Nu maakten we gestoomde.

Saus maken

Eerst deeg maken. Een half uur laten staan. Dan vulling maken van aardappels, kool, wortels en uien. Met Nepalese kruiden. Waar vind je die in Nederland. Vervolgens het deeg in rondjes maken en vullen met de vulling. Dat is niet zo eenvoudig. Ik heb vroeger vaak in de bakkerij gestaan en gekeken hoe de bakkers werkten. Maar dit vereist techniek. En iedereen doet het anders, dus maakt het uiteindelijk niet zoveel uit.

De ingrediënten van de vulling

Daarna gestoomd en gedipt in de saus van tomaten en pinda’s met knoflook en gember. Die hadden we tijdens het stomen gemaakt.

Heerlijk!!!!

Gestoomde momo’s

Pokhara

Pokhara is een grote stad in het midden van Nepal. Zowel tussen oost en west als tussen hoog en laag. De stad leeft voor een groot deel van het toerisme omdat het begin van veel trekkings in de Himalaya hier beginnen. Vandaag buiten het toeristisch gebied geweest op zoek naar de lokale markt. Dat is een belevenis op zich. Alles is te koop: levende vis, kippen, vlees… en dat alles in subtropische temperaturen.

Groente (van de vis heb ik geen foto)
Van alles te koop, ook maalstenen.

Onze gids had ons verteld dat er ook handmolens te koop waren. Die hebben we ook gevonden. Meerdere hebben we gezien. Niet gekocht. Te zwaar. Ook niet precies wat ik zocht. Wat we zagen leek meer op een vijzel.

Hier in Lakeside is alles voor de toeristen geregeld. In het stadscentrum is het echt Aziatisch.

Morgen cooking class en overmorgen naar Kathmandu met de Greenline. Het zit er bijna op.

Fietsen met eieren lijkt op lopen op eieren

Back in town – 2

Daar zijn we weer. Aan het Pewa lake. Midden in het toeristisch hart van Pokhara. Lekkere temperatuur. Rustige ambience. Gewoon heerlijk koloniaal…

Vandaag terug met de jeep vanuit Syanga, echt aan de voet van de Himalaya. Het is altijd weer een belevenis. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Uiteindelijk zaten we met 6 toeristen en 7 nepalezen opgepakt. Ik zat achterin, waar je dwars zit tegenover elkaar. De knieën om en om, het hoofd iets naar voren gebogen. Dat duurde anderhalf uur tot Besisahar, de poort van de Annapurna trekking. Vroeger kon je tot daar met de bus en begon het lopen. Nu kun je als je wilt tot Manang met de jeep. Wij hebben een variant gedaan. Dat wat bij ons paste.

Besisahar

Na Besisahar nog een uurtje of vier met een luxe SUV naar hier. Ook al heb jij de taxi betaald, er gaat toch nog iemand mee die wij niet kennen. Dat kost de taxichauffeur zijn tip.

Bij Diplomat hotel in Pokhara afscheid genomen van onze gids en drager. 18 dagen hebben we samen opgetrokken zonder enige discussie. We hebben gelachen, ook gehuild, en we hadden wederzijds respect. Het was een mooi team.

Gisteravond in Syanga

Bij Diplomat van Bamdev en Sandya kom je weer thuis. Het is er schoon, het is er geregeld, het is er ruim. En bovenal: de douche werkt!! En dat voor € 15 per nacht. Van ons willen ze dat niet hebben, want ze vinden dat we vrienden zijn. Dat zijn we ook. We laten het natuurlijk gewoon achter. Morgen hebben we coocking class met Sandya. Daar kijken we naar uit.

Laatste loodjes ->Arrivee Syanga

Vandaag bij Tal weer een Kweern gezien. Dat is een handmolen, waarmee van tarwe meel wordt gemaakt. Een prachtig apparaat.

Loper en een ligger

Onderweg ook veel stenen en veel stijgen en dalen. Steeds langs de rivier, de Marsyangdi. Bij Tal is een enorme rots waar de weg voor de jeep is uitgehakt. Toen we daar langsreden zeiden we: dat is een mooi pad, daar gaan we langs. Dat hebben we geweten. Zoveel stenen en steentjes, zoveel op en vooral neer, heb ik nog nooit gezien.

Stenen in soorten en maten.

Arrivee in Syanga het eindpunt van onze trekking. Zo aan het bier en de vegatable fried momo’s, de plaatselijke lekkernij van gefrituurd deeg met groente erin. Echt veel lekkerder dan bitterballen.

Vegatable fried momo’s

Morgen met de jeep naar Pokhara. Hier nu veel bloemen en ook marihuana. Gewoon aan de kant van de weg.

Hier de route van vandaag.