Vandaag begonnen we met het overschrijden van de grens van Gelderland en Overijssel. Volgens Daniel Lohues zijn we nu aan de goede kant van de IJssel. Het Saksenland. Hij bezingt het op zijn manier in: kijk hier.
Vervolgens gingen we bij Oldenzaal de grens van Nederland en Duitsland over. Op schoolreisje naar Bentheim ging ik met de fiets over deze grens en vaak ging ik met de auto. Op molenexcursie ging ik zelfs met de bus deze grens over…. Niks bijzonders.
Ver voor Berlijn gingen we bij Helmstedt de oude oostgrens over en begint het gedoe. Oost en West verdeelt de wereld. Het is een politiek issue en we gaan die grens op deze vakantie vaak tegenkomen. Het is het thema van deze reis. Onze trein brengt ons naar Berlin Ostbahnhof.
De geschiedenis hangt hier aan de muur. Ostbahnhof heeft in de loop der jaren diverse namen gehad. Telkens waren er weer andere heersers en dienaren. Vanuit Ostbahnhof is het drie minuten lopen naar de “East side gallery”, een restant van de muur met veel kunst. We zijn er nog even heen gelopen.
We zijn dan Berlin Hauptbahnhof al gepasseerd en de tel kwijt van de grensoverschrijdingen. De restanten van de muur zien we vanuit de trein. We liepen er zelfs naar toe. Al vaker waren we in Berlijn en schreef ik er ook over. De stad is nu zonder grenzen. Een vrije stad, waar ik graag ben.
Nu gaan we door naar de Oder-Neissegrens, dé grens van het verdeelde Europa. We gaan er zonder controle over en kijken naar de rivier die vredig stroomt. We zijn in Polen en gaan door naar Warschau, de stad waar ooit het Warschaupact is opgericht en waar vorig jaar het getto van Warschau een onuitwisbare indruk achterliet. Dat nooit meer, hoopten we.
Nu slapen we in hetzelfde hotel als vorig jaar en gaan we snel door naar de Baltics, de Baltische staten. Kijken hoe het daar met de grenzen is.
27 april 2025